Barton Beverly Zimny pocalunek

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pozbyli się Dana i problemów, mogli więc z radością czekać na dziecko, bez kamienia u szyi w postaci chorego męża.Dziecko.Ich dziecko.Pragnęli go od tak dawna.Jordan w dzieciństwie marzyła, żeby mieszkać w secesyjnej posiadłości, takiej, która dorównywałaby splendorem ukochanej przez Scarlett O’Harę Tarze.Kiedy Dan po raz pierwszy zabrał ją do rodzinnego domu w Priceville w Georgii, miała dziwne wrażenie, że wraca do siebie.Przez ostatnie trzy lata o wiele lepiej czuła się tutaj niż w Waszyngtonie.Wychodząc za Dana, wiedziała, że jako żona polityka będzie musiała dostosować się do obowiązujących zasad.Chociaż często czuła się nieswojo, nigdy nie żałowała, że poświęciła się temu małżeństwu.Mąż zapewniał poczucie bezpieczeństwa nie tylko jej, ale też jej rodzinie, która była od niej zależna.Delikatnie przycisnęła dłoń do płaskiego brzucha.Dan nie żyje, ale nie straciła go zupełnie.Łączy ją z mężem dziecko, które w sobie nosi.Syn lub córka odziedziczy nazwisko i podtrzyma wielopokoleniowe chlubne tradycje.Kiedyś, gdy rozmawiali z Danem o dziecku, zażartował, że ich potomek pewnego dnia zostanie prezydentem.Dlaczego, Dan? Dlaczego zrobiłeś coś tak potwornego?O ciąży dowiedziała się dzień przed samobójstwem Dana.Tego wieczoru miała zamiar przekazać mu radosną nowinę, ale po kolacji zamknął się w gabinecie i już nie zobaczyła go żywego.W głębi duszy nie mogła uwierzyć, że odebrał sobie życie, ale inna wersja była równie nieprawdopodobna.Owszem, miał wrogów, osobistych i politycznych, ale nikt nie żywił do niego nienawiści, a już na pewno nie takiej, żeby zabić.W tej chwili masz za dużo na głowie, żeby dociekać, co się stało i dlaczego.Przyjdzie na to czas.Musisz zejść na dół i przywitać się z gośćmi.Z przyjaciółmi i wrogami Dana, ze współpracownikami, rodziną i wyborcami.Daniel Price całe życie poświęcił służbie społeczeństwu, podobnie jak jego ojciec i dziadek.Była mu winna przynajmniej to, żeby podtrzymać rodzinne tradycje i zadbać o to, by jego publiczny wizerunek pozostał tak nieskazitelny, jak przez ostatnich pięćdziesiąt pięć lat.Wyczuła obecność Devona, zanim wyciągnął rękę i położył jej na ramieniu, żeby dodać jej otuchy.Westchnęła głęboko, zdobyła się na niepewny uśmiech i odwróciła się do starego, dobrego przyjaciela.- Ludzie o ciebie pytają - powiedział.- Masz siłę się z tym zmierzyć?- Za chwilę.- Skinęła głową.- Daj mi jeszcze kilka minut.- Ciężko w to uwierzyć, co? Dana nie ma.Zostaliśmy ty i ja.- Devon przełknął łzy.- Dlaczego wybrał takie drastyczne rozwiązanie? Kiedy mówił, że zdiagnozowali u niego wczesne stadium Alzheimera, wiedział chyba, że zostaniemy przy nim do końca.Mógł żyć jeszcze kilka lat.- Nie wiem.- Pogładziła Devona po policzku, delikatnie ocierając mu łzy.- Może w ten sposób chciał nas chronić.Ciche stukanie do uchylonych drzwi sypialni uzmysłowiło im, że nie są sami.Devon zesztywniał.Jordan obejrzała się i jej wzrok napotkał ciemne, przenikliwe oczy Tobiasa Harpera.- Pani wybaczy, pani Jordan, ale pan Ryan prosi, żeby zeszła pani na dół możliwie jak najszybciej.- Stary służący, który zaczął pracować u Price’ów jako chłopak, kochał Dana równie mocno jak ona i Devon.- Proszę, madam.Pan Ryan pani potrzebuje.- Powiedz mu, że już schodzę.Tobias skinął głową, a potem odwrócił się i zniknął w korytarzu.Devon chciał wziąć ją pod rękę.- Nie.- Pokręciła głową.- Powinieneś zejść pierwszy, a ja dołączę za kilka minut.Brakuje tylko tego, żeby ludzie wzięli nas na języki.Kąciki ust Devona uniosły się w smutnym uśmiechu.Ujął jej dłoń i delikatnie pocałował.Wstała i patrzyła, jak odchodzi.Na osobności mogli się pocieszać i wspólnie przeżywać ból.Publicznie musieli zachować dyskrecję, zarówno ze względu na pamięć o Danie, jak i po to, żeby chronić się przed plotkami i drwinami.Wyprostowała się, wzięła głęboki oddech, wyszła z sypialni i pośpiesznie ruszyła korytarzem.Przystanęła, kiedy znalazła się po prawej stronie podwójnie skręconych schodów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne