BORUN KRZYSZTOF Spor o duchy id

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wszystko to wymaga sprecyzowania, co należy rozumieć pod pojęciami: teologowie, spirytyści, okultyści, parapsycholodzy i naukowcy sceptycy.Tak więc pod hasłem teologowie znajdzie Czytelnik nie tylko opinie katolickich i protestanckich profesorów teologii i stwierdzenia zawarte w oficjalnych dokumentach kościelnych, ale również poglądy wyrażane przez wybitnych publicystów religijnych – oparte na Piśmie świętym i kanonach wiary chrześcijańskiej.,,Teologowie” religii wschodnich to zarówno uczeni – znawcy hinduizmu i buddyzmu, jak i słynni „mędrcy” i „guru”.Doktryny filozoficzno-religijne hinduizmu i buddyzmu nie zawierają jednorodnej, zwartej koncepcji duszy, istnieje bowiem mnogość szkól powstałych w różnym czasie i różnych środowiskach (inne koncepcje dla ludu, inne dla filozofów).Stąd konieczność pewnych uproszczeń i nieuniknione niekiedy niezgodności w prezentowanych tu poglądach.Za podstawowy wyróżnik światopoglądu spirytystów przyjąłem wiarę w istnienie świata pozagrobowego i możliwość kontaktu z duchami zmarłych.Różnice zdań dzielące ruch spirytystyczny dotyczą istnienia reinkarnacji i stosunku do „oficjalnej nauki”, a także parapsychologii.Okultyści tworzą swe teorie szukając oparcia w ezoterycznej wiedzy („wiedzy tajemnej”) starożytnych Indii, najczęściej w jej teozoficznej interpretacji.Charakterystyczną cechą światopoglądu okultystycznego jest twierdzenie, że istota ludzka składa się z wielu ciał (fizycznego, eterycznego, astralnego, mentalnego itd.), oraz że dusza, rozumiana jako pojedyncza, oddzielna, zindywidualizowana duchowa istota wewnątrz człowieka, nie istnieje.Pod hasłem parapsycholodzy prezentuję poglądy tych badaczy, którzy zajmują stanowisko,,animistyczne” (szukające przyczyn zjawisk paranormalnych w żywym organizmie człowieka, a nie w świecie duchów ludzi zmarłych czy demonów), odrzucają hipotezy spirytystyczne i z rezerwą odnoszą się do interpretacji okultystycznych.Próbują oni oprzeć swe hipotezy na odkryciach nauk przyrodniczych, chociaż ich stwierdzenia bywają często kwestionowane, jako sprzeczne z poglądami przyjętymi powszechnie w nauce lub niedostatecznie zweryfikowane.W tej książce są bliskie stanowisku psychotroniki, będącej spadkobierczynią parapsychologii w bardziej scjentycznym wydaniu.Tylko tam, gdzie psychotronika nie stworzyła jeszcze własnych oryginalnych koncepcji, odwołuję się do badań i poglądów wybitnych badaczy i pionierów parapsychologii z początków naszego stulecia.Naukowcy sceptycy reprezentują w tej książce uczonych i popularyzatorów nauki zajmujących krytyczne stanowisko wobec zarówno spirytystycznych i okultystycznych, jak też scjentystyczno-parapsychologicznych interpretacji różnych form manifestowania się „duchów”.Sceptycyzm nie oznacza jednak odrzucania z góry każdej hipotezy paranaukowej i,,wylewania dziecka z kąpielą”.Chociaż mój „naukowiec sceptyk” zdaje sobie dobrze sprawę, jak ograniczoną wartość dowodową mają informacje zawarte w relacjach „naocznych świadków” i sprawozdaniach spisywanych ex post przez nie przygotowanych naukowo uczestników niezwykłych wydarzeń, gotów jest umownie uznać opisywane „fakty” za wiarygodne, w celu wykazania, że mogą być one wyjaśnione w bardzo różny sposób na solidnym gruncie nauk przyrodniczych i społecznych – fizyki, fizjologii, psychologii i socjologii.„Spór o duchy”w założeniu nie jest książką odpowiadającą w sposób kategoryczny na pytanie, czym są zjawiska mające świadczyć o istnieniu pozamaterialnego świata duchów i demonów.Ukazuje tylko, w jak różny sposób te zjawiska mogą być wyjaśniane.Która z prezentowanych hipotez jest wiarygodniejsza – pozostawiam uznaniu Czytelnika.Co sam sądzę o istnieniu „zaświatów” – zawarłem w końcowych refleksjach, bynajmniej nie sugerując, że proponowany obraz rzeczywistości może zawierać całą prawdę o świecie i „duchowej” sferze bytu.Przedmiotem przedstawionego w tej książce sporu są zarówno duchy, pojmowane jako istoty bezcielesne – zjawy, widma, upiory itp [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne