Diversen.Summer.in.the.city.7x.

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.”“Niet! Ik bedoel…ja, ik heb vrijwel alles gelezen wat door mijn handen ging,” zei ik haastig en gaf Jasper een duw.“Sst!”“Je hebt maar weinig tijd, maar dat zul je wel begrijpen.Vóór de vakantie moeten de foto’s voor de reportage er zijn.Begin volgende week moet alles geregeld zijn, zodat de foto-shoot uiterlijk woensdag kan plaatsvinden.Dan kan de vormgeving aan de slag met de voorlopige lay-out en kunnen de teksten geschreven worden.”“Maar mevrouw Reeftink…ik heb zoiets nooit gedaan.Alleen maar hand- en spandiensten voor de redactie en de productie.” Ik aarzelde.“Eén voorstel, daar gaat het om, Jessica.Je hoeft niet een heel tijdschrift bij elkaar te verzinnen.Probeer het maar eens.Je bent hier niet voor niets, gebruik je talenten nu maar eens echt.” Ze stond op, bedankte Jasper vriendelijk voor het ijsje en wandelde weer naar binnen.Toen ze bij de deur stond, stopte ze en draaide ze zich om.“Eén goed idee is al voldoende, Jessica.Verras me maar.Net zoals je met je sollicitatie hebt gedaan.”Het stokje liet ze, met haar pink omhoog, in de vuilnisbak vallen die naast de achterdeur stond: stylish to the bone.En ik zat er opeens mee.Bedenk iets om Andrea’s bedrijfs-bedrog goed te maken.Wilde ik een paar dagen geleden nog meer verantwoordelijkheid? Nou, ik werd op mijn wenken bediend.“Dat kan ik nooit,” mompelde ik verslagen.“Ik help je mee,” beloofde Jasper me.“Je hebt de hoofd-redactrice op je hand.Dat is al de helft.”“Hoofdredactrice? Die heb ik nog nooit ontmoet.Hoe kan die op mijn hand zijn? Ze weet niet eens wie ik ben!”“Jessicaatje, heb je last van een brain freeze door al die ijsjes? Reeftink is toch erg onder de indruk van jou, dat merkte je toch wel?”Ik geloof dat ik vergat adem te halen.Reeftink? Hoofdredactrice? Maar zij was toch personeelsmanager of zoiets? Jasper veegde zijn mond af aan de rug van zijn hand, en zijn kleverige handen daarna aan zijn kaki shorts, en schudde zijn hoofd.“Nee hoor, waar heb je dat gehoord, lief dom gansje?”Lief dom gansje had dat zelf verzonnen.Want inderdaad…Reeftink had zich niet voorgesteld als HR-manager, dat had ik er zelf van gemaakt.Ze had ook niet gezegd dat ze de hoofdredactrice was, trouwens.In alles wat ik gelezen had, had ik haar naam weleens zien staan, maar het verband tussen redactie en functie was me volledig ontgaan.Ik leunde achterover tegen de esdoorn, kauwde op het stokje van het ijsje en sloot mijn ogen.De afgelopen weken kwamen als de paardjes in een draaimolen steeds voorbij.Het mooie gebouw, de sfeerloze afdeling, het kantoor.Jaspers lach.De redactie.Andrea.Haar abrupte vertrek.Jaspers verrassingen.Mijn eigen ontslag bij tuincentrum Philipine.Jasper.De eindeloze verveling van het werk, de plotselinge verandering, de witte wereld binnen, Jaspers geheime dakterras en het uitzicht.Jasper.Steeds opnieuw, met kleine wijzigingen in de volgorde en detaillering, zag ik het voorbijkomen.Hoe lang ik daar zo zat, weet ik niet meer.Tot opeens Jasper me uit mijn gemijmer op deed schrikken.“Alles goed, Jes?”Jasper.Jasper.Jasper.Vaker dan wie of wat dan ook, kwam hij in beeld.Van het ene op het andere moment zag ik Jasper voor wat hij was.De allerliefste, grappigste en beste levensgezel die ik me maar kon wensen.Achter de bril twinkelden mooie, groenblauwe ogen met kleine stipjes.Donkere wimpers, een lach die ik niet kon weerstaan en een humeur dat met geen tien paarden omver te krijgen was.“Heel goed,” zei ik en merkte opeens de kriebels in mijn maag toen ik hem zo dicht bij me zag zitten.“Wat ga je doen?” vroeg hij.“Jou zoenen, dat ga ik doen,” zei ik en ik voegde de daad bij het woord.Ik sloeg mijn armen om zijn nek en kuste hem, lang en intens en vol overgave.Hij smaakte naar Magnum.Zijn tong was koel van het ijs, maar zijn adem warm.Zijn bril besloeg.Ik nam hem voorzichtig af, maakte hem schoon aan de rand van mijn rokje en gaf hem terug.“Jasper Kooiker, jij bent het allerallerbeste wat me overkomen is in de afgelopen zesentwintig jaar.”“Een vrouw met initiatief is een vrouw naar mijn hart,” zei Jasper stralend en trok me tegen zich aan.Hij kuste me hartstochtelijk terug.“Je bent geweldig, wist je dat?” fluisterde ik schor.“Jij bent de enige echte constante in deze stadsjungle.Dankzij jou kan ik hier overleven.”Jaspers gelukkige lach was breed genoeg om al het ijs in zijn vrieskist op slag te doen smelten.Ik was hopeloos, helemaal, tot over mijn oren verliefd.Noortje keek vol bewondering naar het septembernummer van InMode.Summer in the city – the urban jungle, stond er met grote letters boven.“Dit is ‘m nou? Jouw idee?”Trots knikte ik.Mijn idee.Noortje sloeg de pagina’s open en bekeek de foto’s en de teksten van de vierentwintig pagina’s tellende reportage nauwkeurig.Het werd afgesloten met een column die ik geschreven had.Ik kon de inhoud van The urban jungle dromen.Prachtige opnames op het dak van de IJsselsteijner waren het.De modellen waren gefotografeerd tegen het stadse uitzicht, het prachtige panorama waarvan eerst alleen Jasper en ik op de hoogte waren geweest.Het dak was voorzien van allerlei tropische palmen, na een telefoontje met veel plezier ter beschikking gesteld door Philip-Jan Bos van tuincentrum Philipine.De weergoden waren ons gunstig gezind want ze trakteerden ons op een onvervalste Nederlandse onweerslucht.Het dramatische effect was geweldig.Door dat bijzondere licht, die gitzwarte lucht op de achtergrond, de ongewone locatie en de talloze exotische planten die overal stonden was de reportage een doorslaand succes.In mijn ogen in ieder geval.De meeste mensen zouden erdoorheen bladeren, een keertje kijken en dan weer verder kijken.Maar ik was blij.Mevrouw Reeftink was heel erg te spreken over mijn bijdrage.“Vind je het niet erg?” vroeg Noortje toen ze het tijdschrift neerlegde.“Het was toch jullie plekje? Nu weet iedereen van het dak.”Een beetje wel, ja.Maar Jasper had zonder aarzelen geroepen dat ik gebruik moest maken van het dak, toen ik hem vertelde wat ik voor idee had.Een zenuwachtig telefoontje naar Reeftink later wist ik dat het goed zat.Daarna was het snel gegaan.Nu, bijna twee maanden later, lag er een prachtige InMode te pronken op mijn tafel.Jasper, die naast me op de bank zat, kneep zachtjes in mijn hand.“O, dat komt wel goed.Ik wist het al op het moment dat ik je zag,” zei hij.Net als in de fotoshoot had er een onweerswolk boven mijn hoofd gedreigd [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne