Pokrewne

Start
Dossier Kennedy Gerard de Villiers
Bogowie wojny Klein, Gerard
BAJRAM Gerard de Nerval
Dood.van.een.marsleider.Rudy.De
Dood.als.een.vampier.Charlaine.
convention confusion kell amber
American Fairy Tales L. Frank Baum
Czarna kawa Agatha Christie
Beverly Allen [Bridal Bouquet For Whom the Bluebell Tolls (ep
Charles Larson Under African Skies Modern Afr

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.De man deed het raam dicht.‘We kunnen gaan,’ zei de leider van het drietal.Ze liepen naar de kleine hal, toen er een deur openging en een klein meisje met blond krulhaar de hal in kwam en riep: ‘Waar is mama?’De drie mannen bleven stokstijf staan.Niemand had gezegd dat er een kind in de flat was.Het meisje was gaan huilen en stamelde: ‘Waar is mama? Waar is mama?’De leider deed een stap haar kant op en knielde bij haar op de grond.Met een geruststellende glimlach zei hij: ‘Mama is even weg.Ze komt dadelijk terug.’Het meisje ging nog harder huilen.‘Ik hoorde haar schreeuwen.Jullie hebben haar pijn gedaan.’De man schudde zijn hoofd.‘Nee, we zijn vrienden van je mama.Ze komt terug.Hou je van kauwgom?’Het meisje knikte zwijgend.De man zocht in de zak van zijn jack en haalde er een pakje kauwgom uit.‘Hier,’ zei hij.‘Neem dat maar, tot mama terugkomt.Hoe heet je?’ ‘Marina.’‘Kauw maar lekker, Marina.Tot ziens.’Hij stond op en liep naar zijn kameraden, die bij de deur stonden te wachten.Voordat hij vertrok, keek hij nog een keer om.Marina stond het zilverpapier van de kauwgom te halen.Ze keek hem glimlachend aan.2De businessclass van de vlucht Wenen-Kiev van Ukrainian Airlines was vrijwel leeg.Behalve Malko zat er alleen nog een oude man die zat weggedoken in een bontjas en halfdood leek te zijn.De oude Boeing 737 schampte de toppen van de besneeuwde berken en landde soepel.Het was al bijna donker en het vliegveld Borystil zag eruit zoals het er altijd had uitgezien: het vliegveld van een provinciestadje in de Sovjet-Unie.Er stond één, halvemaanvormig gebouw en op het platform stonden enkele oude, verlaten Iljoesjins en twee stokoude MI 16 helikopters met omlaag hangende rotors.Het begon zacht te sneeuwen toen Malko de vliegtuigtrap afliep.Het slecht verlichte luchthavengebouw ademde een diepe troosteloosheid met de in leer verpakte reizigers met hun wollen mutsen diep tot aan hun ogen over hun hoofden getrokken.In Oekraïne zag je weinig tsjapka’s, die waren voor de vroegere leden van de regering.Malko sloot aan achter een van de lange rijen voor de hokjes van de grenspolitie en hij schoot met een slakkengangetje op.De Oekraïense beambten, die nog werkten zoals ze dat in de oude Sovjet-Unie gewend waren, doorzochten achterdochtig elk document.Terwijl Malko gelaten stond te wachten, voegde zich een nieuwe stroom passagiers bij de wachtenden.Passagiers van een toestel van Aeroflot uit Moskou, dat zojuist achter de grote ramen van het luchthavengebouw tot stilstand was gekomen.Het was een typisch Russische menigte, beladen met een bonte verzameling pakjes.Malko’s blik werd plotseling getrokken door iemand die in dit sombere magma opviel als een vlieg in een glas melk: een prachtige, jonge vrouw met lang, blond haar, dat ze in een paardenstaart droeg.Ze was elegant gekleed in een bruine, wollen jurk die tot halverwege haar kuiten kwam, waaronder ze bijpassende laarzen droeg.Ze was niet opgemaakt, maar ze zag eruit als een model op een omslag.Wat ze waarschijn lijk ook was.Grote borsten priemden onder haar zwarte, openhangende bontjasje.Haar jurk was duidelijk aan de krappe kant.Ondanks de enorme koffer die ze meesleepte, kwam ze met een snelle, resolute pas achter Malko staan.Zodra ze in de rij stond, haalde ze een telefoon uit haar tas en toetste een nummer in.Malko ving flarden van het gesprek op.‘Ja, alles gaat goed, ik neem de schoonheidsproducten mee.Over twintig minuten sta ik buiten.Dosvidanya.’Ze praatte Russisch met een harde stem.Malko vroeg zich af wat voor schoonheidsproducten je uit Moskou kon meenemen.Alles werd daar geïmporteerd.Toen dacht hij niet meer aan haar.De rij vorderde tergend langzaam.Eindelijk, nadat zijn paspoort was afgestempeld en hij de douane was gepasseerd, kwam hij uit in de hal van het luchthavengebouw.Hij baande zich een weg door de menigte die zich voor de schuifdeuren verdrong en liep naar het kleine kantoor van de waarnemers van de OSCE, die hier waren voor de presidentsverkiezingen.Hier zou een agent van de CIA in Kiev hem komen ophalen.De OSCE was zijn dekmantel en hij had een officiële brief van de Oostenrijkse regering bij zich om dat te bevestigen.Natuurlijk was de brief vals en vervaardigd door de technische afdeling van het Amerikaanse kantoor in Langley.Het kantoortje van de OSCE was gesloten, de deur zat op slot.Net toen hij verbaasd op zijn Breitling keek, ging zijn telefoon.Een zachte vrouwenstem zei in het Engels dat de persoon die hem zou komen ophalen, een kwartier te laat was.Hij moest zich niet ongerust maken.Nauwelijks had hij opgehangen, of de prachtige blondine uit Moskou passeerde eveneens de douane.Moeizaam zeulde ze haar enorme koffer met zich mee.Terwijl Malko haar nakeek en van haar lichaam genoot, brak plotseling het handvat van haar koffer af.De vrouw bleef verbaasd staan en keek woedend naar haar koffer, die op de grond lag.Ze bukte zich en wilde hem oppakken, maar hij gleed uit haar handen en viel opnieuw op de grond.Galant, en beseffend dat een goede daad meestal goed ontmoet, haastte Malko zich naar haar toe en pakte de koffer op.‘Hallo,’ zei hij in het Russisch.‘Laat mij u helpen.’Hun blikken kruisten elkaar.Wat hij in die van de vrouw las, verbaasde hem een beetje: in plaats van dankbaarheid, zag hij vooral achterdocht.Alsof ze Malko’s daad als een poging zag om haar te verleiden.Ze stond recht voor hem en zei weifelend: ‘Dank u.Ik red me wel.’Malko glimlachte haar zo vriendelijk mogelijk toe.‘Nee, die is veel te zwaar voor u.Neemt u een taxi? Ik zal met u meelopen.’De onbekende vrouw aarzelde, maar leek zich toen te herstellen, en ze mompelde dat er op het parkeerterrein op haar werd gewacht.‘Mooi zo,’ zei Malko, en met de zware koffer in zijn armen ging hij haar voor naar het parkeerterrein.De vrouw haalde hem met een snelle pas in.Aan de rand van het parkeerterrein, waar de auto’s rommelig stonden geparkeerd, bleef ze staan, keek om zich heen en liep vervolgens tussen de auto’s door, nadat ze tegen Malko had gezegd: ‘Verder kan ik het zelf wel af.Zet u de koffer hier maar neer.Hartelijk bedankt.’Hij zette de koffer op de grond en keek de jonge vrouw na.Ze bleef staan bij een zwarte Golf waaruit een donkere man stapte.Die was ongeveer vijftig jaar oud en hij had zijn haar in een middenscheiding gekamd.Hij had een lange, spitse neus en hij was gekleed in een kostuum en droeg een stropdas.Hij zag eruit als een zakenman uit een oostelijk land.Na enkele woorden met de blonde vrouw te hebben gesproken, liep deze terug naar Malko.Ze pakte de koffer met twee handen beet, tilde hem op en zei met een enigszins verkrampte glimlach tegen Malko: ‘Dosvidanya.Spassiba.’Zo goed en zo kwaad als het ging liep ze tussen de lukraak geparkeerd staande auto’s door en Malko zag dat ze de grote koffer in de kofferbak van de Golf zette, die nu openstond.De chauffeur was al ingestapt.Hijgend nam de onbekende vrouw naast hem plaats en meteen reed de auto weg.Enigszins gefrustreerd draaide Malko zich om.Déze goede daad leverde hem niets op.De blonde vrouw moest erg aan de man gehecht zijn.Hij had geen stap verzet om haar te helpen.Malko keerde terug naar het luchthavengebouw en toen hij bij het kantoortje van de OSCE kwam, zag hij net een jonge vrouw door de menigte heen zijn kant op komen [ Pobierz całość w formacie PDF ]