Dood.van.een.marsleider.Rudy.De

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.De een in het brood dat hij lekker vond, de ander in groeiende inkomsten.En dat alles door zijn toedoen.Het leverde inderdaad meer op dan een krantenwijk, meer dan autowassen in de straat en misschien wel meer dan wat zijn vader voor zijn werk betaald kreeg.Na zijn bezoek aan de supermarkt in de Tweede Walstraat was hij naar het kledingmagazijn van Finkers gegaan.Daar had hij verteld dat de meeste mensen na de uitverkoop nauwelijks nog kleding kochten.Ze hielden zo veel mogelijk de hand aan de knip en als men toch inkocht, ging men daarvoor naar het centrum om bij die supergoedkope textielwinkels nog shirts van het afgelopen voorjaar in te slaan.Meer niet.Finkers besloot onmiddellijk een partij spotgoedkope T-shirts in te slaan.Hij zou in een bescheiden oplage een flyer laten maken en voor een paar euro meer bood de jongen aan die op de juiste adressen in de bus te schuiven.Alles ging hem voor de wind.Bijna dan.Hij had ook een tegenstander.Of beter gezegd, twee tegenstanders.In de wijk surveilleerden regelmatig politieagenten en de combinatie Aalders-Vreewijk, een Hollands mokkel en een slungelige Surinamer, had hem al een keer staande gehouden en gevraagd wat hij eigenlijk deed.Hij had die twee al vaker in verwondering gadegeslagen, van achter wat auto’s vandaan, maar dichterbij was het allemaal nog erger.Zij had een reet als een strandbal en hij was zo mager dat het leek alsof hij aids had.En misschien was dat ook wel het geval, want op zijn wangen had hij allemaal van die enge vlekken.Hoe dan ook, het was een vreselijk gezicht, die twee, en als het uniform hun nog wat aanzien en autoriteit moest verschaffen, lekte dat bij de eerste nabijheid al weg.Ze hadden net zo goed naakt over straat kunnen gaan.Bij die ene aanhouding hadden ze gezegd dat ze hem regelmatig met een kladblok een winkel in en uit hadden zien gaan en ze wilden nu weleens weten wat hij daar uitvrat.Uitvrat, dat was het woord dat deze freaks ervoor gebruikten en het had hem gealarmeerd.Uitvreten was niet goed.Wat hij deed, was dus verdacht.Was hij verplicht te antwoorden? vroeg hij en toen ze hem daarop vroegen waarom hij daar stiekem over zou doen, liep hij doodgemoedereerd bij hen vandaan.Niet veel later wilden ze hem nog eens ondervragen en al van het begin van de Hertogstraat riepen ze zijn naam en dat hij even moest blijven staan.Toen hij ze in draf op zich af zag komen, twijfelde hij geen moment en maakte zich uit de voeten.Ze volgden hem, door de buurt, maar dat was geen probleem.Zijn onderzoek van de wijk had hem inmiddels meer opgeleverd dan klanteninformatie.Ook had hij een weg door de stad gevonden die niemand leek te kennen.Verbouwereerd kwamen Aalders en Vreewijk tot stilstand, tegenover de Gerard Noodtstraat, op de hoek met de Van Brugghenstraat.Nog maar een paar tellen geleden dachten ze dat ze de jongen hadden ingehaald, maar nu ze hier stonden en een groot deel van de omgeving konden overzien, bleek hij van de aardbol verdwenen.Die ochtend van de 11e februari nodigde Maxiem van Hanoi de jongen uit voor een kop koffie in een kamertje achter de bakkerij.Het was een ruimte waar zo te zien vaker koffie werd gedronken.De tafel stond vol met gebruikte kopjes.Maxiem verontschuldigde zich voor de troep en dat was precies wat hem sierde: hij behandelde de jongen als een gelijke, deed naar hem zoals hij naar anderen deed en dat maakte dat de jongen zich niet alleen op zijn gemak voelde, maar ook belangrijk, of in ieder geval niet onbelangrijk, zoals op school.Daar was hij een van de duizenden.Zelfs in de klas was hij onbelangrijk, want er waren er altijd wel die hem overschreeuwden.En ook thuis was hij onbelangrijk.Zijn vader had alle aandacht en tijd nodig om over zijn werk te klagen.De godganselijke dag.Zijn oma protesteerde nog weleens en nam het voor hem op, maar dat veranderde niet veel aan hoe het er toeging.Haar protest hoorde gewoon bij de situatie, zoals het behang op de muren.Maar bij Maxiem lag alles anders.Bij Maxiem was hij een van de mensen die verantwoordelijk waren voor de omzet, een van de mensen voor wie Maxiem een stoel klaarzette en een kop koffie inschonk.Vandaag wilde Maxiem met hem praten over een nieuwe wijk.Misschien kon hij dan uitbreiden of, als de buren hun pand niet wilden verkopen, ergens een tweede zaak beginnen.Hij beloofde de jongen veel geld, als hij zich eens oriënteerde op nieuwe wijken en met gedetailleerde overzichten kwam.Het liefst had hij een conservatieve wijk, zodat hij zich voorlopig niet te buiten hoefde te gaan aan allerlei buitensporige bakkerskunsten.Gewoon alles op de oude voet, maar dan voor meer klanten.Veel meer klanten, zei hij erbij en hij schoof een overmaatse moorkop in de richting van de jongen.Speciaal voor het onderzoeksbureau gebakken, zei hij met de beste Vlaamse grijns die zijn ouders hem hadden meegegeven.Maxiem van Hanoi was een forse man met een breed bovenlijf.Bij voorkeur liep hij in een mouwloos shirt, zodat de Nijmegenaren konden zien welke enorme bovenarmen en schouders hielpen bij het kneden van hun brood.Desondanks was hij eerder een zachtaardig type; geen kerel die onoverkomelijke problemen fysiek te lijf ging.Allez, zei hij tijdens de koffie met moorkop, wat dacht hij ervan? Ging Matthijs voor hem een nieuwe wijk in kaart brengen? Hij betaalde hem nu vijfhonderd, zei hij, en als de klus geklaard was nog eens datzelfde bedrag.En als de wijk een succes werd, als de totale omzet verdubbelde, zou hij hem nogmaals dat bedrag uitbetalen.In gedachten telde de jongen zijn bezit.Hij was nog lang geen zestien, maar kon voor elk jaar dat dat nog duurde al een scooter kopen.Hij onderdrukte zijn vreugde en zei tegen Maxiem van Hanoi dat hij erover moest nadenken, want het zou hem veel tijd kosten en zijn ouders waren toch al niet zo over zijn schoolprestaties te spreken [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne