Pokrewne

Start
Dusty Richards [Byrnes Family Blood on the Verde River (retai
Bill Hopkins [Judge Rosswell River Mourn (epub)
Donelle Dreese Deep River Burning (epub)
Do trzech razy Natalie Olga Rudnicka
[erotik] Rabengut, Natalie Er, ich
Dromen.in.Onschuld.Lisa.Appigna
Caravans Unlimited Monitor Chad Oliver
[heft] Perry Rhodan 0294 Die Eroberer
[heft] Perry Rhodan 0223 Die Funfte Kolonne
Celia Jade [Drakhom Taboo 03] The Drakhom Taboo III [MF] (epu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ze had in die moeilijke tijd geholpen de moed er bij haar in te houden.Regelmatig had ze op de baby gepast, zodat Chloe zo veel mogelijk tijd met Liz in het ziekenhuis en later in het hospice kon doorbrengen.Chloe draaide zich om en probeerde haar glimlach overtuigend te laten overkomen, hoewel ze wist dat Gladys zich niet voor de gek zou laten houden.‘Het gaat goed,’ zei ze.‘Het was een mooie dienst,’ zei Gladys.‘De stukjes uit de bijbel die Liz had uitgekozen, waren prachtig.’Zwijgend knikte Chloe, terwijl ze de dikke brok in haar keel probeerde weg te slikken.Ze had de kerkdienst bijna niet kunnen verdragen.Het verdriet om het verlies van haar vriendin was nog te vers.Liz was veel te jong gestorven en de kleine Emma was veel en veel te jong om haar moeder te verliezen.‘Als je zeker weet dat je het redt, ga ik naar huis,’ zei Gladys zacht.‘Langzamerhand zullen ze daar allemaal wel op me zitten te wachten.’‘Lief van je dat je iedereen voor de thee hebt uitgenodigd,’ zei Chloe dankbaar.Heel attent had de oudere vrouw aangeboden om na de begrafenis een klein gezelschap te ontvangen.Dat was iets waartegen Chloe zich niet opgewassen had gevoeld.‘Het was het minste wat ik kon doen,’ wuifde Gladys haar bedankje weg.‘Jij hebt je handen vol aan kleine Emma.Bovendien heb je al zoveel gedaan.’‘Niet meer dan wat iedereen zou hebben gedaan,’ zei Chloe.‘Nee, niet iedereen,’ zei Gladys resoluut.‘Je hebt voor je vriendin gezorgd in een verschrikkelijk moeilijke tijd, en wat je nu doet, de zorg voor haar baby op je nemen, is bewonderenswaardig.Liz was echt gezegend met een vriendin zoals jij.’Chloe kneep haar trillende lippen op elkaar en probeerde te glimlachen.Ze wist dat Gladys het goed bedoelde, maar op dit moment was het moeilijk aan Liz te denken als aan een gezegend mens.Ze had zo vreselijk moeten lijden! En dat alleen om de strijd uiteindelijk te verliezen.‘Ik zie je straks.’ Chloe gaf Gladys een kus.Toen de oudere vrouw zich omdraaide om naar het rijtje cottages in het dorp te gaan, slaakte ze zacht een zucht van opluchting.Ze moest even alleen zijn.Ze kon het nu nog niet aan om opgepropt tussen een groep goedbedoelende rouwende mensen in de kleine voorkamer van Gladys’ huis te zitten.Liz had geen naaste familie meer gehad en Emma’s vader was nooit in beeld geweest.Vanaf het moment dat hij had gehoord dat Liz zwanger was, had hij niets meer met haar te maken willen hebben.Hij had zelfs ijskoud volgehouden dat hij absoluut de vader niet kon zijn.‘We gaan het wel redden,’ fluisterde Chloe tegen Emma, terwijl ze een kusje op haar zachte wangetje gaf.‘We hebben elkaar nog.’Dat nam niet weg dat ze zich heel erg alleen voelde toen ze haar wang op de zachte babyhaartjes legde.Opeens moest ze aan Lorenzo denken.Drie maanden geleden had ze gedacht dat ze op de drempel stond van de prachtigste tijd van haar leven.Ze was getrouwd met haar adembenemend knappe Italiaan.Met hem zou ze kinderen krijgen.Wat zag alles er nu anders uit.Nadat ze uit Venetië was gevlucht, had ze niets meer van hem gehoord.Dat had haar dieper gekwetst dan ze wilde toegeven.Dat durfde ze zelfs tegenover zichzelf niet.Natuurlijk had ze geweten dat het niet realistisch was te hopen dat hij haar zou volgen om te zeggen dat hij een vergissing had begaan en dat hij ondanks alles van haar hield.Toch had ze dat stiekem gewenst.Andersom had zij ook geen contact met hem opgenomen.Ze was veel te druk bezig geweest met de zorg voor Liz en Emma.En… als ze heel eerlijk was, had ze hem gewoon niet onder ogen durven komen.Diep in haar hart wist ze dat ze er verkeerd aan had gedaan door ervandoor te gaan zonder met hem te praten.Het was simpelweg een instinctieve reactie geweest op de ontdekking dat Lorenzo hun huwelijk beschouwde als een liefdeloze zakelijke aangelegenheid.Het was puur de drang tot zelfbehoud geweest.Ze had geweten dat ze van hem weg moest gaan om haar gebroken hart te beschermen.Nu móést ze wel contact met Lorenzo opnemen.Ten eerste omdat ze van plan was Emma te adopteren.Aangezien ze officieel nog getrouwd waren, zou dat bij de juridische procedures complicaties kunnen opleveren.Ten tweede over een bedrag dat ze een paar dagen geleden had moeten opnemen van de rekening die hij voor het huwelijk in hun beider naam had geopend.Dat beetje geld zou niets betekenen voor een man die zo rijk was als Lorenzo, maar ze kende hem goed genoeg om te weten dat geen detail, hoe klein ook, ooit aan zijn aandacht ontsnapte.Ze wilde hem laten weten dat ze hem zo snel mogelijk terug zou betalen.Ze wilde niets van hem hebben.Hoe eerder ze alles in orde bracht, des te vlugger kon ze die hartverscheurende periode van haar leven achter zich laten.Dan kon ze beginnen een nieuw leven voor Emma en zichzelf op te bouwen.Een rilling ging door haar heen bij de gedachte dat ze Lorenzo weer zou zien.Ze sloot haar ogen en drukte haar wang weer tegen het hoofdje van Emma.‘Daar wil ik nu niet aan denken,’ zei ze zacht tegen de baby.Ze had Liz beloofd dat ze alleen aan positieve dingen zou denken, maar op dit moment was het moeilijk die belofte te houden.Ze liep naar een houten bank die onder een bloeiende kersenboom stond.Op het zachte gras lagen tere roze bloesemblaadjes.Het deed Chloe aan confetti denken.Plotseling stonden haar ogen weer vol tranen.Het was een prachtige dag, maar haar beste vriendin was er niet meer om er samen met haar van te genieten.En dat zou ook nooit meer gebeuren.Lorenzo Valente bestuurde de cabriolet met aangeboren gemak.Soepel schakelde hij terug bij het naderen van een scherpe bocht in het kronkelige landweggetje.Het was een mooie middag in mei.De zon voelde heerlijk warm op zijn schouders, terwijl hij snel over de lommerrijke Engelse landweg reed.Gewoonlijk genoot hij van autorijden, maar nu was de uitdrukking op zijn gezicht verre van blij.Hij dacht aan de laatste streek die Chloe hem had geleverd [ Pobierz całość w formacie PDF ]