Pokrewne

Start
Desrochers Lisa Demony 01 Demony Pokusa
Desrochers Lisa Demony 02 Demony Grzech pierworodny
Bick, Lisa J. Ashes 02 Toedliche Schatten
[kinder] Capelli, Lisa Silber Familiengeheimnisse
Close to the Bone A Theresa Ma Lisa Black
Dromen.in.Venetie.Natalie.River
Back and Deader Than Ever Lisi Harrison
Cody Goodfellow [Radiant Dawn Radiant Dawn (epub)
Bel Ami (Oxford World's Classic Guy de Maupassant
Dirk Pitt XVI Cerber Clive Cussler

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na dat bezoek aan het paleis was ze zelfs het rommelige en enigszins oosters aandoende interieur van het huis van haar tante met de Japanse vazen, de enorme pauweveren en de Perzische tapijten aan de muren leuker gaan vinden.Hier werd tenminste geleefd en door de ramen kon je de uitgestrekte bossen zien.Hoewel ze het nooit als haar eigen huis beschouwde, was het ook het enige huis geweest dat ze de afgelopen zeven jaar had gekend.Sinds de dood van haar moeder.Haar moeder met haar lichtbruine ogen en haar krullende lippen op het portret in Anna's kamer.Als ze aan haar eerste en echte thuis dacht, kwam de herinnering aan de lach van haar moeder en een gevoel van ruimte.Verder niets.Na de dood van haar moeder had Bettina erop gestaan in Zürich te gaan studeren.Omdat Bettina altijd haar zin doordreef, was de tien jaar oude Anna bij haar tante ingetrokken.En haar vader was vrij geweest om zich steeds meer bezig te houden met zijn werk voor de keizer.'Een betrekking die hem bekleedde met eer,' zei haar tante vaak, waarna ze met de volgende ademhaling geërgerd mompelde: 'en niet veel meer.' Pas toen Anna van haar tante te horen kreeg dat haar vader, ongeacht de grote afstand tussen de twee families, alleen maar zo snel met het huwelijksaanzoek van meneer Adler had ingestemd omdat hij wist dat hij spoedig en arm zou sterven, begon ze meer aandacht te schenken aan Bruno Adler.Voordien was hij gewoon een van de vele mannen geweest die in een prachtig uniform of somber gekleed op de bijeenkomsten van haar tante verschenen.Zelfs nadat Bruno als huwelijkskandidaat was geaccepteerd, met als voorwaarde dat het huwelijk niet vóór Anna's achttiende verjaardag over anderhalf jaar zou plaatsvinden, was ze te verlegen geweest om zijn vele vluchtige blikken te beantwoorden of over meer dan onbelangrijke dingen te praten.Maar de mededelingen van haar tante en het vrolijke geklets van haar Franse gouvernante Elise, hadden Anna's fantasie geprikkeld.Het was niet Bruno's rijkdom die indruk maakte: ze had nooit armoede gekend en was niet geïnteresseerd in weelde.Het was het feit dat hij anders was dan anderen.Hij was duidelijk niet 'in dienst van de keizer'.Hij scheen ook nergens vandaan te komen.Wat een opluchting je niet te hoeven bezighouden met een herhaalde litanie van hooggeplaatste en belangrijke mensen die als een pak verschoten kaarten de eeuwen bestreken.Op een dag vroeg Anna terloops aan haar tante: 'Klopt het dat meneer Adler een jood is?'Tante Hermine draaide zich zo snel naar haar om, dat een van haar Japanse vazen gevaarlijk wankelde.'Wie heeft je dat gezegd?' vroeg ze met donkere ogen die spleetjes werden.'O, ik heb het ergens gehoord,' lachte Anna.Binnen een week was Mademoiselle Elise huilend de laan uit gestuurd.Niet dat Bruno geen jood was.Maar dergelijke praatjes werden in de antisemitische hogere kringen van Wenen gewoon niet geduld.De dag na Elise's vertrek had Anna erin toegestemd dat haar verloving met meneer Bruno Adler werd afgekondigd.Ze miste Elise nog steeds, haar schelle stem die achter de piano gewaagde liedjes kweelde, haar sprankelende conversaties, haar verhandelingen over de ogen van mannen en de prachtige ogen van Bruno.Nu had ze alleen Miss Isa- bel nog met haar boeken van Gaskell, haar emotionele vertolkingen van deLyrical Balladsen haar nieuws over de gevangenneming of vrijlating van weer een militante suffragette.Anna vond haar wel aardig, maar hunkerde naar het speelse geroddel van Mademoiselle Elise.Ze had haar nu bijzonder graag bij zich gehad om haar mening te horen over Bettina, haar echtgenoot Klaus Eberhardt en dit merkwaardige huis.De vleugel waarin Anna zich bevond was even gracieus als een sonate van Mozart, allemaal lichte roomtinten en luchtige versieringen.Liep je door de hal naar de andere kant van het huis en de andere vleugel, dan betrad je een donkere wereld van zware mahoniehouten tafels en gotische kandelaars, van lambrizeringen en versleten leder.Onder de dubbele kandelaber reikten hier boekenplanken van vloer tot plafond, enkel onderbroken door het glanzende hout van de open haard en de schoorsteenmantel waarboven een oud olieverfschilderij hing dat een landschap voorstelde dat niet leek op de ruige pieken die door de ramen zichtbaar waren.Anna had graag tegen Mademoiselle Elise willen zeggen: 'Ik vermoed dat de ouders van Klaus die dit als hun buitenhuis lieten bouwen het niet met elkaar eens konden worden over de inrichting en de zaak in tweeën deelden, een voor monsieur en een voor madame.' En mademoiselle zou een van haar schalkse lachjes en opmerkingen ten beste hebben gegeven voordat ze de sjerp om Anna's witte linnen jurk vastknoopte.Anna worstelde nu met die strik en probeerde in de spiegel boven de kast een glimp op te vangen van het resultaat.Vervolgens trok ze de witte kousen nog eens recht en stak haar lange haar in een knot die ze met twee parelmoeren kammen vastzette.Kleine haarlokken lagen nog steeds in een krul rond haar gezicht.Daar was niets aan te doen.Bettina zou het afkeuren zoals ze de vorige avond Anna's garderobe had afgekeurd.'Beseft tante Hermine niet dat je geen kind meer bent?' had ze gegromd.'Die lelijke oude koe.Als we in München zijn, zal ik wat kleren voor je bestellen.Wat moet meneer Adler wel denken?' Ten slotte had Bettina gewezen op de witte jurk en was doorgegaan met Anna te onderhouden over haar gedrag voor vandaag, alsof Anna nog wel degelijk het kind was dat ze bij de dood van haar moeder was geweest, toen de achttienjarige Bettina met opgeheven hoofd in haar grijze reispakje naar Zürich was vertrokken.'Ren vooral niet rond zodat je onder de modder en het gras komt te zitten,' hoorde Anna in gedachten weer de stem van haar zus toen ze vol verlangen uit het raam keek.En ze kon het onuitgesproken gedeelte van haar preek gemakkelijk raden: 'Meneer en mevrouw Trübl en Dora hebben al genoeg te doen zonder ook nog voor je kleren te moeten zorgen.En je weet dat ik niets moet hebben van bedienden.Ik zou er helemaal geen in dienst hebben als het huis niet zo groot was.En.en.'Anna giechelde.Het was altijd hetzelfde.Haar zus geloofde hierin maar niet daarin.Ze geloofde niet in gouvernantes, maar wel in een goede opleiding, in de waarde van boeken en in hard werken.Bettina had bepaalde overtuigingen en zij, Anna, niet.Tenzij het ging om het geloof dat het gras zo groen was en de lucht zo blauw en dat ze beide naar haar lonkten.En als ze heel stil de trap afliep met het boek dat Bettina haar had gegeven tegen haar borst gedrukt, kon ze misschien naar buiten vluchten zonder iemand tegen te komen.Anna pakte de appel van haar dienblad en rende licht de trap af [ Pobierz całość w formacie PDF ]