Pokrewne

Start
Caissie St Onge Jane Jones Worst. Vampire. Eve
Bronte Jane Emily Wichrowe wz calosc
Arabella Quinn Being Jane [Fountain of Love] (
Dziwne losy Jane Eyre
Duma Hannah Howell
Desiree Holt [Naked Cowboys Bare Naked [Samhain] (epub)
Avalon The Return of King Arth Stephen R. Lawhead
Barth John Koniec drogi
Confidence pour confidence Paul Constant
Caroline Anderson The Baby Question [HR 3697, MTR

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.–O której mówisz? – zapytał Darcy i odwracając się popatrzył przez chwilę na Elżbietę, lecz poczuwszy jej wzrok, zwrócił się chłodno do przyjaciela: – Zupełnie znośna, ale nie na tyle ładna, bym ja miał się o nią pokusić.Nie jestem ponadto w nastroju, by oddawać sprawiedliwość damom wzgardzonym przez innych.Wracaj lepiej do swej towarzyszki i ciesz się jej uśmiechami, bo ze mną marnujesz tylko czas.Bingley poszedł za jego radą.Pan Darcy powędrował dalej, a Elżbieta została, nie znajdując w sercu zbyt ciepłych uczuć dla aroganta.Opowiedziała jednak przyjaciółkom całe wydarzenie, śmiejąc się szczerze, miała bowiem żywe, wesołe usposobienie i radowała się wszystkim, co śmieszne.Wieczór upłynął mile całej rodzinie.Pani Bennet była świadkiem, jak towarzystwo z Netherfield podziwia jej najstarszą córkę.Pan Bingley tańczył z nią dwa razy, a jego siostry wyraźnie ją wyróżniały.Jane była tak samo jak matka zadowolona, choć okazywała to z większym umiarkowaniem.Elżbieta cieszyła się radością Jane.Mary słyszała, jak ktoś mówił pannie Bingley o niej jako o najbardziej wykształconej pannie w okolicy.Katarzyna i Lidia szczęśliwie nie przesiedziały ani jednego tańca, a było to wszystko, co, jak dotychczas, zaprzątało im głowy na balu.Wracały więc w świetnych humorach do Longbourn, wioski, której były najważniejszymi mieszkankami.Pan Bennet nie spał jeszcze.Nigdy nie liczył godzin, siedząc nad książką, a nadto był dzisiaj bardzo ciekaw, jak się udał wieczór, który wzbudził tyle oczekiwań.Liczył, że jego żona porzuci wszelkie nadzieje w związku z tym młodym człowiekiem, szybko jednak zrozumiał, że czeka go inna opowieść.–Mężu drogi! – wołała zacna dama już od progu.– Cóż za rozkoszny wieczór, jaki wspaniały bal! Pragnęłam, żebyś był z nami! Wszyscy tak podziwiali Jane – no, wprost nie do opisania! Każdy mówił, że tak ślicznie wygląda, a pan Bingley to już uznał ją za zupełną piękność i tańczył z nią dwa razy.Pomyśl tylko o tym, moje serce! Dwa razy tańczył! Była jedyną panną na balu, którą drugi raz prosił do tańca.Najpierw prosił starszą pannę Lucas.Strasznie się zirytowałam, kiedy ich zobaczyłam obok siebie, ale nie podobała mu się wcale.No cóż, komu się ona może podobać, wiesz przecie.Był zupełnie olśniony Jane, która również tańczyła, więc zapytał, kto ona jest, i przedstawiono go, i poprosił ją o dwa następne tańce, trzeci raz tańczył dwa tańce z panną King, dwa czwarte z Marią Lucas, a dwa piąte znów z Jane, a dwa szóste z Lizzy, a boulangera…–Gdyby miał litość nade mną – krzyknął Bennet niecierpliwie – nie tańczyłby i połowy tego! Na miłość boską, dosyć już o jego partnerkach! Och, że też od razu na początku nie skręcił nogi!–Tak, mój kochany – ciągnęła jego pani – jestem nim wprost oczarowana.Niezwykle przystojny! A jego siostry! Czarujące! Nigdy w życiu nie widziałam wytworniejszych sukien, a koronka u spódnicy pani Hurst…Tu przerwano jej znowu.Pan Bennet nie chciał słuchać żadnych opisów damskich fatałaszków.Musiała szukać jakiegoś zbliżonego tematu, opowiedziała więc z dużą goryczą i pewną przesadą, jak straszliwie ordynarnie zachował się pan Darcy.–Mogę cię zapewnić – dodała – że niewiele straciła Lizzy, nie znajdując uznania w jego oczach.– To nieprzyjemny, wstrętny człowiek, niewart, by się nim zajmować.Tak dumny i zarozumiały, że wszyscy wprost znieść go nie mogli.Łaził z miejsca na miejsce i wyobrażał sobie, że jest strasznie ważny.Niewart nawet jednego tańca – nie jest na to dość przystojny.Chciałabym, żebyś był z nami, moje serce, i przyciął mu ostro, jak to ty już potrafisz.Po prostu wstrętny mi jest ten człowiek!IVKiedy Jane i Elżbieta znalazły się same, starsza siostra, bardzo dotąd powściągliwa w chwaleniu Bingleya, przyznała się młodszej, jak bardzo nowo przybyły jej się spodobał.–Jest taki, jaki powinien być młody człowiek – mówiła.– Rozsądny, pogodny, żywy.Nigdy nie widziałam kogoś równie miłego w obejściu – tyle bezpośredniości przy tak dobrym ułożeniu.–Jest równie przystojny – odparła Elżbieta – a młody człowiek, w miarę swych możliwości, powinien być przystojny.Jest zatem zupełną doskonałością.–Bardzo mi pochlebiła ta prośba o drugi taniec.Nie spodziewałam się znaleźć w jego oczach takiego uznania.–Nie? Wobec tego ja spodziewałam się za ciebie.To jest właśnie ta ogromna różnica pomiędzy nami.Komplement zawsze jest dla ciebie zaskoczeniem, a dla mnie żadnym.Cóż bardziej naturalnego niż prośba o drugi taniec z tobą?! Przecież pan Bingley, choćby nawet nie chciał, to musiał widzieć, że jesteś pięć razy ładniejsza od wszystkich panien na balu.Wcale nie zawdzięczasz tego galanterii pana Bingleya.A zresztą jest bardzo miły i pozwalam, by ci się podobał.Podobało ci się już wielu głupszych ludzi.–Lizzy!–Och, wiesz sama, że zbytnio jesteś skora do lubienia ludzi ot tak, w ogólności.Nigdy nie widzisz wad u nikogo.W twoich oczach wszyscy są dobrzy i mili.Nigdy w życiu nie słyszałam od ciebie złego słowa o nikim.–Staram się nie sądzić ludzi zbyt pochopnie, ale zawsze mówię to, co myślę.–Wiem dobrze, i to właśnie najbardziej mnie zdumiewa.Mając tyle rozsądku być tak zadziwiająco ślepą na błędy i głupotę ludzką.Udana bezstronność jest rzeczą często spotykaną, ale bezstronność cicha, niewyrachowana to wyłącznie twoja cecha.Widzisz w każdym tylko dobre strony, wyolbrzymiasz je, a o złych milczysz.No więc, siostry tego pana też ci się zapewne podobają? A przecież nie dorównują mu w sposobie bycia.–Owszem, tak się z początku wydaje, ale kiedy się z nimi porozmawia, widać, jakie są miłe.Panna Bingley ma mieszkać z bratem i prowadzić mu dom.Zobaczysz, że na pewno znajdziemy w niej uroczą sąsiadkę.Elżbieta słuchała w milczeniu, lecz bez przekonania.Zachowanie obu pań na balu nie było obliczone na oczarowanie zebranych.Elżbieta miała większą niż siostra zdolność obserwacji i mniej niż Jane łagodności, a ponieważ owe damy nie okazały jej najmniejszej uwagi i atencji, tym bardziej nie była skłonna powziąć o nich dobrej opinii.Były to, rzeczywiście, bardzo wytworne damy, nie brakło im pogody, kiedy sprawy szły po ich myśli i potrafiły być miłe, gdy miały ochotę – grzeszyły jednak wyniosłością i dumą.Były ładne, odebrały wykształcenie w jednej z najlepszych prywatnych szkół w Londynie, posiadały majątek – dwadzieścia tysięcy funtów – oraz zwyczaj wydawania więcej niż powinny, lubiły też przebywać w towarzystwie ludzi z wyższych sfer.Dlatego miały wszelkie powody po temu, by myśleć dobrze o sobie, a źle o innych.Pochodziły z godnej szacunku rodziny w północnej Anglii, a okoliczność ta mocniej się utrwaliła w ich pamięci niż fakt, że fortunę brata i swoją własną zawdzięczały handlowi.Pan Bingley odziedziczył blisko sto tysięcy funtów po ojcu, który chciał nabyć jakiś majątek, lecz nie zdążył tego uczynić przed śmiercią.Syn jego również pragnął się gdzieś osiedlić na stałe i czasami decydował się już na zakup w swoim hrabstwie, lecz że znalazł się teraz w posiadaniu wygodnego domu, który dawał swobody ziemiańskiego dworu, ludzie, dobrze znający jego beztroskę, nie byli pewni, czy ich przyjaciel nie spędzi całego życia w Netherfield, zostawiając nabycie majątku następnym pokoleniom.Siostrom jego bardzo zależało na owym kupnie [ Pobierz całość w formacie PDF ]