Pokrewne

Start
Collins Suzanne Igrzyska smie Igrzyska smierci
Camilla Lackberg Zamiec sniezna i won migdalow(1
Anne R Allen [Camilla Randall The Best Revenge (epub)
Camilleri, Andrea Montalbano Das Ritual der Rache
Camilleri, Andrea Commissario Die Flugel der Sphinx
CAVE NICK Smierc Bunnego Munro
Bielszy odcien smierci Bernard Minier
Camilleri, Andrea Jagdsaison
Blackman's Burden Mack Reynolds
Beth Harbison [Shoe Addict 02 Secrets of a Shoe Addict (epub)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oddech mamy brzmi przeciągle, chrapliwie.Jakby się zachłysnęła.Potem widzi, jak pan ciągnie mamę do przedpokoju, centymetr po centymetrze.Mamawciąż mocno trzyma chodnik, który wyjeżdża razem z nią do ciemnego pomieszczenia.Na jasnym kuchennym linoleum zostaje tylko morze krwi i różowa breja.Chwila wahania, potem Tilde wraca do kolorowania szarej chmury gradowej.Gabinet Vijaya.Olbrzymie biurko, cały blat zawalony papierami.Ciekawe, jak on znajdujepotrzebne rzeczy wśród tej góry kartek, skoroszytów i czasopism.Na stercie papierów, które wyglądają na prace pisemne studentów, króluje laptop.Supercienki mac.Vijay zawsze był fanem maców.Obok filiżanka kawy i niedojedzony banan.Spod pisma od dziekana wysuwa się pudełeczko snusu1.– Zażywasz snus?Aina patrzy na Vijaya z niedowierzaniem i niesmakiem.– Mhm… musiałem, Olle nie zgadza się na papierosy, ale na snus owszem.Vijay uśmiecha się szeroko, Aina kręci głową współczująco.– Szkoda.Myślałam, że zabierzemy kawę na dwór i tam zapalimy papieroska,wspominając dawne czasy itp., itd.Śmiejemy się wszyscy troje, gdy przypomina nam się, jak zimą albo wiosną wystawaliśmyna ulewnym deszczu, podczas zamieci śnieżnej i w słonecznym skwarze, częstując się papierosamii kawką.Życie wtedy chyba nie było tak skomplikowane jak dziś, albo tylko się tak wydaje z corazwiększego dystansu.Gdy to, co było, stało się odległe, przynależne do przeszłości.Przez chwilę robi mi się żal tego, co było.Aina, Vijay i ja byliśmy kolegami z roku nawydziale psychologii Uniwersytetu Sztokholmskiego.Po dyplomie obie z Ainą zdecydowałyśmysię na pracę kliniczną, podczas gdy Vijay wybrał karierę akademicką i zrobił doktorat.Dziś,dziesięć lat później, jest profesorem psychologii sądowej na tym samym wydziale, na którymwcześniej studiował.Przyglądam mu się.Czarne włosy ze śladami siwizny na skroniach.Sumiaste wąsy,pognieciona koszula w biało-niebieskie paski.Nie wygląda jak profesor, chociaż jeśli chodzio ubiór, to może właśnie brak wspólnego mianownika jest dla nich charakterystyczny.Zresztą, coja mogę o tym wiedzieć, skoro znam tylko jednego profesora.Niezależnie od tego, czy Vijaywygląda na profesora czy nie, niewątpliwie się postarzał.Tak samo zresztą jak Aina i ja.Jesteśmystarsi, może mądrzejsi, a może tylko bardziej zmęczeni i zdziwieni, że życie potoczyło sięniezupełnie tak, jak myśleliśmy.– Może dam się przekonać i później z tobą zapalę.Olle jest na konferencji w Reykjaviku,więc raczej nie zauważy.Vijay sięga po pudełko ze snusem i z roztargnieniem skubie etykietkę.– Jednak nie zaprosiłem was, żeby rozmawiać o moim nałogu tytoniowym.Obie potakująco kiwamy głową.Wiemy, że Vijay chce omówić z nami pewne zlecenie.Jesteśmy mu wdzięczne, ponieważ psychoterapeuci również odczuwają skutki recesji i cieszą się,gdy zawierają kontrakt z państwowym zleceniodawcą.– Chodzi o projekt naukowy, a mianowicie badanie skuteczności oddziaływania grupwsparcia dla kobiet, które padły ofiarą przemocy.Projekt jest adresowany do kobiet zagrożonychzespołem stresu pourazowego, które z różnych powodów nie chcą chodzić na tradycyjną terapię.Vijay jest w swoim żywiole.Oczy mu płoną, ma zarumienione policzki.Pasjonuje sięswoim zawodem, który nie jest dla niego pracą czy źródłem utrzymania, tylko sposobem na życie;może również czymś, co nadaje mu sens.Poza tym nie mógłby zaprzeczyć, że pochlebia mupozycja autorytetu wynikająca z tego, że jest profesorem.Uwielbia swój status eksperta.Człowieka, który wie.Często występuje w mediach, wypowiadając się o przestępstwach i ich domniemanychprzyczynach.Ryzykując, że się popadnie w psychologizowanie, można snuć przypuszczenia, żemiał potrzebę odkucia się.Skrzywdzony imigrant, zmarginalizowany zarówno z powodupochodzenia etnicznego, jak i skłonności seksualnych.Nic bardziej mylnego.Rodzice Vijaya toludzie dobrze sytuowani, przyjechali do Szwecji na stypendia naukowe i potem zostali na stałe.Rodzina zaakceptowała jego odmienność.Vijay ma jeszcze trzech braci, którzy zapewnili rodzicomupragnione wnuki.Jego postrzegają jako ekscentryka, niemniej udanego.– Na czym miałaby polegać nasza rola, skoro chodzi o grupy wsparcia? – wtrąca Aina.Vijay musi przerwać, czego nie lubi.– Cierpliwości, zaraz do tego dojdę.– Milczy przez chwilę, otwiera pudełko ze snusem,wkłada prymkę pod wargę i kontynuuje: – Plan jest taki, żebyście poprowadziły badaniapilotażowe.Przetestowały podręcznik, zwłaszcza rozdziały o charakterze psychoedukacyjnym,i sprawdziły, co należałoby uzupełnić albo skreślić.– Nie wydaje mi się, aby psychoedukacja i grupy wsparcia miały wiele wspólnegoz terapią poznawczo-behawioralną.– Aina ma na twarzy wyraz powątpiewania, a Vijay uśmiechasię szeroko.– Bo nie mają, przynajmniej formalnie.Jednak to nie znaczy, że nie dadzą efektu.Zdajeciesobie sprawę, że zapotrzebowanie na wykwalifikowanych psychologów zajmujących się terapiąpoznawczo-behawioralną znacznie przekracza liczbę terapeutów.To sposób, aby większą liczbęosób objąć pomocą, która, jak wiemy, jest skuteczna przy urazach i zespole stresu pourazowego,po prostu chcemy rozpowszechniać te metody mniejszym kosztem.Poza tym działanie grupwsparcia jest korzystne zwłaszcza w odniesieniu do osób, które same padły ofiarą przemocy.Byćmoże dlatego, że człowiek ma wrażenie, że… kontroluje sytuację [ Pobierz całość w formacie PDF ]