Pokrewne

Start
Chalker, Jack L. Sechseckwelt Die Sechseck Welt
Colin Bateman [Mystery Man 02 The Day of the Jack Russell (ep
CLANCY TOM Jack Ryan VII Suma Wszystkich Strachow
Brian Freemantle (as Jack Winch Deaken's War (epub)
Bruen, Ken Jack Taylor gegen Benedictus id
Cat Johnson [Red, Hot & Blue Jack (epub)
Chalker Jack Swiat studnia 00 Poszukiwanie
Connelly, Michael Jack McEvoy Unbekannt verzogen
Claire, Roxanne St. Bullet Ca Jack
Campbell Jack Zaginiona flota Nieustraszony (2007)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.1______Topił się w czarnym bajorze.Dłonie potępieńców ściągały go w dół, a jednak kopiąc i szarpiąc się, wywalczyłsobie drogę ku powierzchni.Potwornie bolała go głowa.Spróbował krzyczeć, ale gdy otworzył usta, zalała je woda.Wówczas ukazało się nikłe światełko.Jaśniało coraz mocniej, aż wreszcie wyrwał się nad powierzchnię i znów zaczerpnął powietrza.Leżał na plecach w kałuży obok kilku przepełnionych blaszanych pojemników na śmiecie.Woda była wstrętna i tłusta.Na chwilę przymknął oczy.Gdy wreszcie otworzyłje ponownie, ujrzał, że znajduje się w wąskim zaułku, między dwiema ścianami z oślizgłych cegieł.Docierało tu słabe, rozproszone światło latarni ulicznej, stojącej o parę, stóp dalej przy głównej drodze.Deszcz lał się strumieniami.Na twarz padała mu czysta, chłodna woda, ale on każdą kroplę odczuwał jak użądlenie i nie potrafił domyślić się, dlaczego tak się dzieje.Nie pamiętał, kim jest, jak to się stało, że leży na plecach w zaułku, a także czemu boli go twarz, gdy padają na nią krople.Spróbowawszy usiąść, przekonał się, że ma dłonie skute w kiściach, stopy natomiast bez butów.Z jakiegoś dziwnego powodu wcale mu to nie przeszkadzało.Nie odczuł niepokoju, tylko lekkie zdziwienie.Zmarszczyłbrwi, próbując sięskoncentrować.Nic z tego; miał w głowie zupełną pustkę, j jeśli nie liczyć nieustannego bólu, pulsującego tuż nad prawym okiem.Poruszył ramionami i poczuł, że przez marynarkę przesącza mu się aż do skóry woda - zimna, przejmująca i uparta jak śmierć.Potoczył się po bruku próbując wstać, ale zbrakło mu sił, a całe jego ciało zawyło bólem tysiąca umęczonych nerwów.Niezdarnym ruchem wyciągnął ręce, uchwycił się krawędzi jednego z pojemników i dźwignął na nogi.Przez chwilę stał tak, chwiejąc się w miejscu i wówczas poczułstraszliwy ból brzucha.Oparł się o mur i gwałtownie zwymiotował.Odwrócił się od ściany i natknął na następny pojemnik na śmiecie.Usłyszał piekielny wrzask potępieńca.Spośród odpadków wyskoczył kot i pomknął w ciemności.Uciekając potrącił pokrywę pojemnika, która zakołysała się i wirując jak bąk, z brzękiem padła na bruk.W wąskim zaułku hałas odbijał się echem od ścian, zmieszany z potwornym wrzaskiem uciekającego kota.I nagle człowiek przestraszył się.Przypomniał sobie, kim jest, jak to się stało, że leży tu, w zaułku, skuty kajdankami.Ale przypomniał sobie też w jednej chwili to najważniejsze.Ktoś został zamordowany, a wszystko wskazywało, że on jest sprawcą.Ogarnęła go panika.Ruszył przed siebie zaułkiem, oddalając się od głównej drogi, szedł w samych skarpetkach, potykając się boleśnie.Skręciwszy za rogiem znalazł się pod staromodną latarnią gazową, przymocowaną do ściany wysoko nad jego głową.Po drugiej stronie zaułka znajdowały się drzwi, a nad nimi zniszczony szyld z napisem: H.JOHNSON I SYN - BLACHARSTWO.Podszedł szybko do drzwi, ale stracił tylko czas.Ugóry i u dołu były zamknięte na potężne łańcuchy.Parę stóp dalej dojrzał okno.Szybkim ruchem ramienia wypchnął szybę i począł wymacywać zasuwkę.W chwilę później stał już w ciepłej ciemności.Z zewnątrz sączyło się nikłe światło gazowej latarni.me posunął się naprzód, próbując przeniknąć wzrokiem ciemności.Oczywiste było, że znalazł się w warsztacie.Ścianą stały arkusze blachy, a podłogę zaściełały uszkodzone drzwi, błotniki i zderzaki samochodowe.Podszedł do stojącej na środku ławy i nagle przebiegł go dreszcz podniecenia: ujrzał wielką gilotynę do cięcia metali, przymocowaną solidnymi sworzniami na jednym z końców ławy.Wsunął ręce pod nóż i ułożył stalowe ogniwa, łączące kajdanki, na dolnym ostrzu maszyny.Rozsunął dłonie tak daleko, jak tylko się dało, i pochylił tułów nad dźwignią gilotyny.Poczuł, jak pot spływa mu po czole, głęboko zaczerpnął powietrza i nacisnął z całej siły.Ostrze przecięło metalowe ogniwa równie łatwo, jak drut masło.Gdy zrobił krok do tyłu, ręce miał wolne.Szybko zbadał metalowe szafki stojące w jednym z kątów pomieszczenia.Większość była pozamykana na kłódki, ale jedna otworzyła się, ledwie jej dotknął.Wewnątrz znalazł blaszany kubek, zatłuszczony kombinezon i parę butów roboczych ze stalowymi czubkami.Usiadłna brzegu ławy i naciągnął je.Były o numer za duże, mimo to szybko je zasznurował i podszedł do okna.Na zewnątrz panował spokój.Przez chwilę przysłuchiwał ule, jak deszcz bębni po ziemi, a od strony głównej drogi dobiegają przytłumione odgłosy ruchu ulicznego.Przerzucił nogę przez parapet i wygramolił się do zaułka.Gdy zamykał podnoszone do góry okno, usłyszałostry głos z ciemności:- Nie ruszaj się z miejsca!W kręgu światła latarni ukazał się młody posterunkowy, okryty peleryną, po której spływały strumienie deszczu.Policjant wyciągnął rękę.Człowiek poruszył się z lekka,światło padło wprost na niego, a posterunkowy zamarł w miejscu.Jego twarz zbladła, po czym zżółkła chorobliwie, a w oczach pojawiło się nagłe przerażenie.- Mój Boże, to Martin Shane! - powiedział.Shane nie dał mu najmniejszej szansy.Prawą stopą wymierzył policjantowi potężnego kopniaka, trafiając stalowym czubkiem buta tuż pod kolanem.Posterunkowy wrzasnął i poleciał do tyłu, aż oparł się plecami o mur.Zoczu pociekły mu łzy bólu, zaczął niezdarnie gmerać jedną rękę w poszukiwaniu gwizdka.Shane wymierzył mu cios pięścią w nie osłonięty podbródek, odwrócił się i pobiegł w stronę głównej ulicy.Zegar na oknie sklepowym wskazywał godzinę szóstą trzydzieści.Była to pora, gdy późnym jesiennym wieczorem ulice są nieomal puste.Robotnicy dotarli już do swych domów, a ludzie poszukujący rozrywki jeszcze nie wyszli [ Pobierz całość w formacie PDF ]