Pokrewne

Start
Bill Crider [Sheriff Dan Rhod Winning Can Be Murder (epub) id
Backshot David Sherman; Dan Cragg
Brown Dan Kod Leonarda daVinci
B Dan Zabojczy urok blondynki
Await Your Reply Dan Chaon
Czerwony kapitan Dan Dominik
Bluescreen Dan Wells
Dubbele.Stilte.Mari.Jungstedt i
Carr Mari Screaming Orgasm
Boys That Bite Mari Mancusi

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Alles is naar het forensisch laboratorium in Linköping gestuurd, maar zoals jullie weten kan het even duren voor we wat te horen krijgen.”Hij nam een slok koffie en zuchtte.Het duurde altijd minstens een week, meestal zo’n drie weken voordat ze een antwoord van het lab kregen.Sohlman vervolgde: “Wat sporen betreft, we hebben in het bloembed voor het kelderraam afdrukken van schoenen gevonden.Helaas zijn die door de regen onmogelijk meer te identificeren.Daarentegen hebben we in de gang voor de donkere kamer schoenafdrukken ontdekt die ons mogelijk wél verder kunnen helpen.Dezelfde afdrukken zijn in de woning gevonden die overigens vol flessen, asbakken, bierblikjes en een grote hoeveelheid andere troep stond.Het lijkt erop dat er een feest is geweest wat ook door getuigen is bevestigd.We hebben een groot aantal vingerafdrukken en zelfs schoenafdrukken van vier, vijf verschillende personen gevonden.Bovendien was de woning ook doorzocht.”De foto’s van de puinhoop in Dahlströms woning spraken boekdelen; die was volledig ondersteboven gehaald.“Dahlström moet iets waardevols in huis hebben gehad, wat het ook mag zijn geweest”, zei Knutas.“Een alcoholist die van een uitkering leeft, heeft normaal gesproken toch nauwelijks waardevolle dingen in zijn bezit.Hebben jullie zijn camera gevonden?”“Nee.”Sohlman keek opnieuw op de klok.Hij leek te popelen om aan de slag te gaan.“Je zei dat jullie in de kelder een peuk hadden gevonden.Kan de moordenaar buiten voor de donkere kamer hebben gewacht tot Dahlström naar buiten zou komen?” vroeg Karin.“Is mogelijk.”Sohlman verontschuldigde zich en verliet de kamer.“In dat geval wist de dader dat Dahlström in de donkere kamer was”, vervolgde Karin.“Hij kan zich urenlang in het trappenhuis hebben opgehouden.Wat zeggen de buren?”Knutas bladerde in de verhoorverslagen.“Het buurtonderzoek heeft tot gisteravond laat geduurd.We hebben nog niet alle rapporten binnengekregen, maar buren in hetzelfde trappenhuis bevestigen, zoals gezegd, dat er vorige week zondag een feest in de woning is geweest.Rond negenen is er een groep lallend het huis binnengerold.Een buur die hen in het trappenhuis is tegengekomen, neemt aan dat ze op de drafbaan waren geweest want hij heeft commentaar over verschillende paarden opgevangen.”“Ja natuurlijk, vorige week zondag was het immers de laatste koersdag van het seizoen”, herinnerde Karin zich.Knutas keek op van zijn papieren.“Meen je dat? Ja, de drafbaan ligt er niet ver vandaan, dus ze kunnen heel goed met de fiets of te voet daarvandaan zijn gekomen.Enfin, volgens de buren was het een verschrikkelijk lawaai in de woning.Er werd gefeest en geschreeuwd, en er zijn zowel mannen- als vrouwenstemmen gehoord.”“De buurvrouw van ernaast heeft verteld dat de man die vermoedelijk Bengt Johnsson is, eerst bij haar heeft aangebeld en heeft gevraagd of ze Dahlström had gezien.Ze heeft hem naar de huismeester verwezen.”“Komt haar signalement van hem overeen met dat van de huismeester?” vroeg Norrby.“In grote lijnen wel.Gezette man, jonger dan Dahlström, rond de vijftig dacht zij.Snor en het haar achterovergekamd in een staartje, een nozemkapsel zoals zij het uitdrukte.”Knutas glimlachte.“Hij droeg een smerige, ruimzittende spijkerbroek en zijn buik hing over de broekriem.Blauw fleecejack aan en hij rookte.Ze had de man herkend omdat ze hem verschillende keren samen met Dahlström had gezien.”“Iedereen schijnt Henry Dahlström wel te kennen, maar wat weten we eigenlijk over hem?” vroeg Wittberg.“Hij is al jaren alcoholist”, antwoordde Karin.“Meestal zat hij met zijn kameraden in het Östercentrum of bij het busstation.In de zomer natuurlijk in Östergravar.Gescheiden, geen werk.Zit al meer dan vijftien jaar in de wao, hoewel hij niet helemaal aan lager wal geraakt leek te zijn.Hij betaalde de huur en rekeningen op tijd en was nogal stil volgens de buren.Afgezien van de feesten zo af en toe dan.De vrienden zeggen dat hij een behoorlijk vredelievend mens was, nooit ruzie zocht of misdaden beging.Zijn liefde voor de fotografie hield hem klaarblijkelijk in leven.Afgelopen zomer kwam ik hem tegen toen ik naar het werk fietste.Hij was bezig een bloem te fotograferen bij de Gutavallen.”“Wat weten we nog meer over zijn achtergrond?” Wittberg loerde in Karins papieren die op tafel lagen.“Hij werd geboren in 1943 in het ziekenhuis van Visby”, vervolgde Karin.“Is opgegroeid in Visby.Trouwde in 1965 met een vrouw uit Visby, Ann-Sofie Nilsson.Ze kregen een kind in 1967, een meisje, Pia.In 1986 gescheiden.”“Oké, in de loop van de dag krijgen we meer over hem te horen”, zei Knutas.“We moeten Bengt Johnsson zien op te sporen.”Hij keek door het raam.“Aangezien het regent, zitten de mannen waarschijnlijk bij de ingang van het Domus-warenhuis.Daar kunnen we het beste beginnen.Wittberg?”“Karin en ik kunnen dat wel op ons nemen.”Knutas knikte.“Ik ben bezig de verhoren van de buren naast elkaar te leggen en door te lopen en ga daar het liefst mee verder”, zei Norrby.“Een paar zou ik graag nog een keer willen spreken.”“Goed plan”, zei Knutas en hij richtte zich tot de officier.“Birger, heb jij iets toe te voegen?”“Nee.Alleen dat jullie me op de hoogte houden, dan ben ik tevreden.”“Oké, dan houden we het hierbij.We zien elkaar vanmiddag weer.Zullen we zeggen tegen drieën?”Na de vergadering sloot Knutas zich in zijn kamer op.Zijn nieuwe werkkamer was twee keer zo groot als de oude.Beschamend groot, vond hij soms.De wanden waren in een lichte kleur geverfd die hem deed denken aan het zand op het strand bij Tofta op een zonnige dag in juli.Zijn uitzicht was hetzelfde als dat van hun vergaderruimte naast hem: de parkeerplaats bij het Östercentrum met daarachter de stadsmuur en de zee.Voor het raam stond een sterke witte pelargonium die pas vlak voor de winter was opgehouden te bloeien.Hij had hem jaren geleden van Karin gekregen voor zijn verjaardag.De kamerplant had hij meegenomen van zijn oude kamer, samen met zijn geliefde, oude eikenhouten bureaustoel met zacht leren zitting die kon draaien, iets waar hij vaak gebruik van maakte.Hij stopte zorgvuldig zijn pijp.Zijn gedachten gingen naar de donkere kamer van Henry Dahlström en de aanblik die hij had aangetroffen.Als hij aan de verbrijzelde schedel dacht, huiverde hij.Alles duidde op een dronkemansruzie die uit de hand was gelopen en een ongewoon wreed einde had gekregen.Dahlström had vermoedelijk een vriend mee naar beneden naar de berging genomen om hem foto’s te laten zien en toen hadden ze ruzie gekregen.De meeste grove gevallen van mishandeling vonden op die manier plaats en elk jaar werd er wel iemand onder de verslaafden vermoord.Hij ging terug in zijn herinnering en probeerde een beeld van Henry Dahlström op te roepen.Toen Knutas vijfentwintig jaar geleden bij de politie was begonnen, was Dahlström een bekende fotograaf geweest.Hij werkte bij de Gotlands Tidningar en behoorde tot een van de vooraanstaande fotografen van het eiland.Knutas zat toen nog bij de geüniformeerde politie en patrouilleerde in de straten.Bij grote gebeurtenissen was het vaak Dahlström die met zijn camera als eerste ter plekke was geweest.Wanneer Knutas hem een enkele keer bij privégelegenheden ontmoette, hadden ze altijd een praatje gemaakt [ Pobierz całość w formacie PDF ]