Pokrewne

Start
Cook Glen Detektyw Garet Tom Gorzkie Zlote Serca
Cook Glen Garrett 003 Zimne miedziane lzy
Czarna Kompania 08 Woda spi Glenn Cook
Cook Glen Garrett 004 Stare cynowe smutki
Cook Glen Garrett 002 Gorzkie zlote serca
Cook Glen Imperium grozy 002 Pazdziernikowe dziecko
Cook, Dawn Alissa 03 Die verlorene Wahrheit
Cook Glen Imprerium Grozy IV Og
Books of the Glittering Stone 3 Cook, Glen
Ceri Beynon [Prince of the Br City of the Broken (bad convers

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sroga kara czekała każdego mięczaka, który ośmieliłby się postawić nogę w barze, w którym akurat pili.Krzywym okiem pa18 trzyli na prawniczków" oraz spasiony personel armii, głęboko pogardzali też każdym, kogo uznali za dupka, palanta lub ciotę.Homoseksualizm drażnił ich najbardziej i, jeśli 5 to chodziło, wojskową politykę nie pytaj i nie mów" uważali za absurd i osobistą zniewagę.Choć marynarka była dość pobłażliwa wobec nurków i przymykała oczy na postępki, których nie tolerowałaby u innych, Richard Adams i jego kumple posunęli się o wiele za daleko.Pewnego upalnego sierpniowego popołudnia, wyczerpani po podwodnych ćwiczeniach, zaszyli się w swojej ulubionej, uczęszczanej przez nurków knajpie w Point Loma w San Diego.Po wielu kolejkach wzmocnionego piwa i równie wielu zażartych dyskusjach na temat obecnego sezonu baseballowego, ujrzeli nagle, ku swemu zgorszeniu i przerażeniu, wchodzących jak gdyby nigdy nic dwóch facetów z armii.Jak twierdzili później przed sądem wojskowym, przybysze zaczęli migdalić się" w ustronnym kącie.Fakt, że ludzie ci byli oficerami, bynajmniej nie łagodził wściekłości nurków.Nie zastanowiło ich, co dwaj oficerowie mogą mieć do roboty w San Diego, znanej bazie marynarki wojennej.Richard, wieczny prowodyr, pierwszy zbliżył się do stolika.Zapytał – z przekąsem – czy może przyłączyć się do orgii.Oficerowie, źle rozumiejąc intencje Richarda, któremu chodziło po prostu, żeby wynieśli się do diabła, roześmieli się, wyjaśnili, że nie urządzają żadnej orgii, i zaproponowali, że postawią mu i jego kumplom kolejkę dla uczczenia znajomości.Efektem była jednostronna bijatyka, w wyniku której obaj oficerowie trafili do Szpitala Marynarki Wojennej w Balboa, zaś Richard i jego koledzy do paki.I tak skończyła się ich kariera w marynarce.Faceci z armii okazali się członkami JAG, Generalnego Korpusu Prawniczego Armii.–Chodźcie, palanty! – ryknął Richard, gdy tamci wciąż się nie pojawiali.Spojrzał na zegarek.Wiedział, że Nelson będzie wściekły.Rozkazy, jakie otrzymał przez telefon, mówiły wyraźnie, że ma stawić się w centrum dowodzenia robót nurkowych najszybciej, jak to możliwe.19Pierwszy pojawił się Louis Mazzola.Był niemal o głowę niższy od mającego metr osiemdziesiąt Richarda.Sylwetką przypominał kulę bilardową.Miał mięsistą twarz, obrośnięte ciało i krótkie ciemne włosy, płasko przylegające do kulistej czaszki.Wydawało się że nie ma szyi; jego głowa i barki łączyły się bez żadnego wcięcia.–Skąd ten pośpiech? – jęknął.–Idziemy nurkować – odparł Richard.–Też mi nowina powiedział Louis żałośnie.Drzwi kajuty Michaela otworzyły się.Trzeci z nurków wyglądem plasował się gdzieś pośrodku między kościstym Richardem i przysadzistym Louisem.Podobnie jak koledzy, był dobrze umięśniony i w znakomitej kondycji.Był też równie niechlujny, ubrany w takie same workowate kalesony i trykotowy podkoszulek.Jednak w odróżnieniu od nich, na głowie miał nasadzoną na bakier baseballową czapeczkę Red Sox.Michael pochodził z Chelsea w stanie Massachusetts i był zapalonym fanem Soksów i Bruinsów.Otworzył usta, by poskarżyć się, że przerwano mu sen, ale Richard zignorował go i ruszył w stronę głównego pokładu.Louis zrobił to samo.Wzruszywszy ramionami, Michael powlókł się za nimi.Gdy schodzili głównym zejściem, Louis zawołał do Richarda:–Hej, Adams, wziąłeś karty?–Jasne, że wziąłem – odkrzyknął Richard przez ramię.– Zabrałeś książeczkę czekową?–Spadaj – powiedział Louis.– Sam przegrywałeś przy ostatnich czterech zejściach.–To był plan, stary – odparł Richard.– Podpuszczałem cię.–Pierdolić karty – wtrącił się Michael.– Masz ze sobą swoje świerszczyki, Mazzola?–Myślisz, że poszedłbym nurkować bez nich? – odparł Louis.– Do diabła! Prędzej zapomniałbym płetw.–Ale na pewno wziąłeś te z panienkami, nie z chłopczykami? – zapytał drwiąco Michael.Louis zatrzymał się tak nagle, że Donaghue zderzył się z nim.20–Coś ty, kurna, powiedział? – warknął.–Po prostu chciałem się upewnić, czy zabrałeś te, co trzeba – odparł Michael z szyderczym uśmiechem.– Może będę chciał je sobie pożyczyć, a nie mam ochoty oglądać siu-siaków.Niespodziewanym ruchem Louis wyciągnął dłoń i złapał Michaela za podkoszulek.Ten zareagował, chwytając lewą ręką przedramię Louisa i zwijając prawą dłoń w pięść.Nim doszło do czegoś więcej, zainterweniował Richard.–Przestańcie, bałwany! – ryknął, wciskając się między kolegów.Ciosem z dołu odtrącił rękę Louisa.Rozległ się odgłos rozdzieranego materiału i w zaciśniętych palcach Mazzoli pozostał strzęp podkoszulka Michaela.Rozjuszony jak byk na widok czerwonej płachty Louis usiłował wyminąć Richarda.Gdy to się nie udało, próbował dosięgnąć Michaela ponad jego ramieniem.Michael ryknął śmiechem i uskoczył w bok.–Mazzola, ty kretynie.On się po prostu z tobą drażni.Opanuj się, do diabła! – wrzasnął Richard.–Skurwysyn! zasyczał Louis.Rzucił oddartym strzępem materiału w swego dręczyciela.Michael znów zarechotał.–Chodźcie! powiedział Richard z niesmakiem, ruszając dalej.Michael schylił się i podniósł strzępek z podłogi, udając, że chce przyczepić go sobie z powrotem na piersi.Louis mimo woli parsknął śmiechem.Potem obaj pobiegli, by dopędzić Richarda.Wychodząc na pokład, zauważyli, że żuraw podnosi rurę osłonową.–Musieli znów złamać wiertło – powiedział Michael.Richard i Louis przytaknęli bez słowa [ Pobierz całość w formacie PDF ]