Duivelsrug.Heide.Willy.Van.Der

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Toen ik vroeg of Cathy eigenlijk Kaya was, keek hij met ogen vol tranen.“Catherine.” Meer zei hij niet, maar hij trok me mee naar een plek achter de trailer en wees naar de grond.Ik krabde in de aarde tot hij een nieuwe plek aanwees.Toen ik doorkreeg dat hij iets zocht, kroop ik op handen en knie�n over de grond.Achter een kleine Joshua Tree was de aarde zachter.Ik krabde tot ik een blauwe plastic deksel zag.Len maakte opgewonden geluiden toen ik aan de deksel trok.Hij sprong op en neer van opwinding toen ik de deksel optilde en in een klein, blauw vat keek.Op de bodem lag iets van papier, een pakje, een boek.Ik wilde het pakken, maar Len drukte me weg.Hij kwijlde en brabbelde, maar ik begreep dat ik er af moest blijven.Hij trok de deksel uit mijn handen en legde hem over het vat.Ik hielp hem met het terugschuiven van de grond.Pas nadat ik hem op een stoel had gedrukt en hem bier had gegeven kon ik iets verstaan.“Voor jou, zoon, voor als we dood zijn.” Hij zei het niet precies zo, maar het was wat ik opmaakte uit de flarden van zinnen.∗Kaya ging steeds vaker naar Tucson en bleef soms drie, ��n keer vier dagen weg.Ik paste op Len en sliep in de Sundowner.Over de therapie vertelde Kaya nooit en over haar verleden evenmin.Ze bracht wel elke keer boeken mee, eerst detectives, daarna oorlogsromans (‘Ik vond The Last Parallel van Martin Russ, een Signet Pocket, eerste editie, gaat over de oorlog in Korea, leer je meteen wat van de geschiedenis’) en nog later toneelstukken (‘Death of a Saksman van Arthur Miller, moet je gelezen hebben’) en literaire meesterwerken.Na The Unvanquished van William Faulkner zette ik een rem op haar enthousiasme.Ik had het geprobeerd, maar was opgehouden toen ik de draad kwijt was.“Ik begrijp er geen moer van.”“En ik had nog wel toneelstukken van Shakespeare in gedachten voor over een paar weken.”“Als ik er bij moet nadenken tot ik hoofdpijn heb, doe het dan maar niet.”Ze klopte op mijn knie.“Ik zei het om te plagen.Het maakt niet uit wat je leest.Als je maar leest.”“En er plezier aan beleeft?”Meestal zei ze dat er zelfbij, maar dit keer liet ze het na.“Er is zoveel om te lezen.Zoveel om te doen.”De klank van haar stem had me moeten waarschuwen.Als ze weggleed in somberheid, was dat altijd te horen.Haar gezichtsuitdrukkingen leken haar stem te volgen.Ik zag ze verstrakken en ik wist dat haar ogen weer dof werden.“Al de boeken die ik heb gelezen, alles wat ik heb geleerd, het verdwijnt.Ik weet zoveel.” Ze sprak langzaam en legde nadruk op beide lettergrepen toen ze het woord herhaalde.“Zoveel.Alsof het ergens goed voor is.” Ze verborg haar hoofd in haar handen.“Jij vroeg een keer waarom we hier zijn gaan wonen, Len en ik.Niet alleen om wat ik vertelde over de tatoeage en over het verleden.Dat ook, maar niet alleen.Omdat we niet geworden zijn wat we wilden zijn, omdat niets ging zoals het moest gaan.”“Jack?”Ze maakte een ge�rgerd gebaar.“Niet alleen Jack.Er is meer dan Jack.Denk je wel eens na over macht, Jeff?”Zo’n soort vraag kwam in elk gesprek en altijd zei ik dat ik niet veel dacht.De laatste tijd meer dan vroeger, maar nog steeds niet zoveel dat ik mezelf als een denker beschouwde.“Ik dacht vanmorgen dat als ik niet gauw naar Totacon ga, ik drinkwater van je moet stelen.”Meestal nam Kaya drinkwater voor me mee in de grote container die ze in de bak van de GMC had laten monteren, maar ze had een keer overgeslagen en ik had meer verbruikt dan ik van plan was geweest.Ik probeerde mijn toon luchtig te houden, maar ze herkende de zin niet als een grapje.“Macht, Jeff.Dat mensen doen wat je zegt dat ze moeten doen.Daar heb ik het over.”Ik zag Baz Madden voor me, Chuck Brannon en Elisha, mensen die in Denver macht op me hadden uitgeoefend.“Ik wil niets met ze te maken hebben, niet meer.”“En macht die je zelf uitoefent?”Knokploegen, dat was macht.Mannen met geweren die op Carlys Piek naar me zochten.Jeff Meeks die een drugdealer door een raam gooit.Allemaal macht.“Het is soms handig.”“Tot je oud wordt en je afvraagt wat je er aan hebt gehad.Niks, Jeff, helemaal niks.”Kaya met een Bushmaster aanvalspistool, dat was macht.Ik wilde het zeggen, maar Kaya was me voor.“Al Capone had macht en hij eindigde in de cel, Jimmy Hoffa had macht en hij eindigde in cement.Dat denken ze tenminste.George Bush heeft macht.” Ik dacht dat ze wilde spugen, maar het bleef bij een minachtend geluid.“Over een paar jaar is hij weg en dan komt er een ander met macht.”Ze noemde meer namen, maar ik begreep dat ze het over zichzelf had en over Len.Ze hadden macht gehad, en ze hadden geld verdiend.Genoeg om een GMC te kopen en een nieuwe Sundowner, shirts uit de Tuff Hedeman Collection, Dees-zonnebrillen, Bailey-hoeden en Double-H-laarzen.Genoeg ook om een therapeut aan te houden die in Tucson woonde, om boeken te kopen en om Bambi’s te betalen.Misschien had ze niet meer de macht van vroeger, maar ze had mensen voor mijn nieuwe identiteit laten zorgen en ik had veel sneller een rijbewijs en een paspoort op naam van Aabelson dan ik had verwacht.“Je neemt het allemaal mee, Jeff.Alles wat je weet, en dan is het weg.” Ze greep mijn arm.“Laat niemand je vertellen dat het anders is.Ik dacht vroeger dat het anders was en ik had ongelijk.Je gaat dood en alles is weg.Op dit ogenblik zijn duizenden, honderdduizenden kinderen aan het leren wat ik al weet.Ik zou ze zo alles kunnen vertellen, maar zo werkt dat niet.Iedereen moet alles zelf leren.Alle fouten zelf maken.En dan doodgaan in een groot huis, in een hol of in een trailer.Begrijp je wat ik bedoel?”Niet zo goed als ik zou willen, maar genoeg om te begrijpen dat ze een poging had gedaan me over haar leven te vertellen, dus knikte ik en streelde ik over de klauwende handen tot ze losliet.Waarna we bleven zitten tot het donker was [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne