Pokrewne

Start
CONAN 47 Conan i szalony Bog Robert E. Howard
Camp Lyon Spraque de Conan 01 Conan i Bog Pajak
Braganca Joao de Bog sobie ze mnie zakpil
Cwiek Jakub Klamca 02 Bog marnotrawny
BOG PRZYCHODZI Z PRZYSZLOSCI PR Talec Pierre
Campbell Alan Kodeks Deepgate Bog Zegarow
BOG DOBRY AZ TAK O BOZYM MILO Ks Piotr Pawlukiewicz
Bella Jewel [Jokers' Wrath MC Anguish (epub)
Cheryl Matthynssens [The Blue The Blackguard (epub)
[heft] Perry Rhodan 2596 Requ Christian Montillon

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zazwyczaj uzupełniano to imię jakimś dodatkiem, aby określić, do jakiego boga się odnosiło.Bóg albo bogini mogli być identyfikowani przez wskazanie miejsca, w którym dany bóg się ukazywał, albo w którym znajdowało się sanktuarium ku jego czci (np.El-Betel w Rdz 35,7).Boga można też było określać przez wskazanie na tego, kto mu oddawał kult.Bóg był nazywany Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba, ponieważ im się ukazał, oni zaś oddawali Mu cześć.Bóg był więc rozpoznawany poprzez swoje ukazywanie się w historii i za pośrednictwem ludu, który wybrał.Prawdopodobnie z powodu braku bliższego określenia terminu EL starożytni Izraelici, którzy uświadamiali sobie wyższość swego Boga nad wszystkimi innymi bogami, starali się wyrażać Jego przewagę mianem Elohim.Była to wyjątkowa forma gramatyczna.Jakkolwiek Elohim jest formą liczby mnogiej, łączy się z orzeczeniem w liczbie pojedynczej, kiedy oznacza Boga Izraela.Liczba mnoga rzeczownika sugeruje wówczas wyjątkową moc i absolutny charakter bóstwa, podobnie jak określenia „Bóg nad bogami" albo „Bóg najwyższy".Albowiem Bóg Izraela nie dopuszczał obok siebie obcych bogów (por.Wj 20,2n).Podczas zawierania podstawowego przymierza z Abramem Bóg określa samego siebie jako El-Szaddaj, „Bóg wszechmogący".Chociaż imię to odróżnia Go już od innych bóstw, mniej potężnych, powiedział potem do Mojżesza, że ukazał się patriarchom tylko jako El-Szaddaj, „ale imienia mego Jahwe, nie objawiłem im" (Wj 6,3).Wewnętrzna rzeczywistość Boga kryje więc jakąś głębszą tajemnicę.W ten sposób Bóg podkreślił sens i nowość objawienia siebie samego Mojżeszowi w płonącym krzewie.Tu po raz pierwszy Bóg ojców, Abrahama, Izaaka i Jakuba określił siebie imieniem, które nie pochodzi ani z ogólnej terminologii semickiej dotyczącej bóstw, ani od jakiegoś charakterystycznego przymiotu bóstwa zastępującego imię.Kiedy Mojżesz zapytał Boga, jakie imię ma Bóg praojców Izraela, otrzymał odpowiedź: „JESTEM, KTÓRY JESTEM.Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was.JESTEM, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was.To jest moje imię na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia" (Wj 3,14n).W języku hebrajskim imię Boga brzmi YHWH.Wyraża ono wielką świętość Boga, ale nie oznacza Boga całkowicie transcendentnego.Co więcej, samo-objawienie się Boga Mojżeszowi było wyraźnie związane nie tylko z nim jako największym prorokiem Boga, ale też z wielkimi wydarzeniami historycznymi, przez które Bóg wyzwolił Izraela z niewoli egipskiej i ustanowił go ludem szczególnym wśród wszystkich narodów ziemi.Za pośrednictwem Mojżesza Bóg tak przemówił do Izraela:„Ja jestem Pan! Uwolnię was od jarzma egipskiego i wybawię was z niewoli, i wyswobodzę was wyciągniętym ramieniem i przez surowe kary.I wezmę sobie was za mój lud, i będę wam Bogiem, i przekonacie się, że Ja, Pan, Bóg wasz, uwolniłem was spod jarzma egipskiego.Potem wprowadzę was do ziemi, którą z ręką podniesioną przysiągłem dać Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.Dam ją wam na własność.Zaiste, Ja jestem Pan!" (Wj 6,6-8).Objawienie imienia Boga było bezsprzecznie czymś więcej niż jedną z wielu informacji.Poprzez swoje samoobjawienie Bóg ustanawiał lud jako swoją własność, lud, który miał zostać wyzwolony, aby mógł Boga wielbić.Bóg nie dopuszczał względem siebie żadnej neutralności.Jego wybór domagał się odpowiedzi ze strony człowieka.Podobnie jak przymierze zawarte za pośrednictwem Mojżesza było pełniejszym urzeczywistnieniem przymierza zawartego z Abrahamem, Nowe Przymierze we Krwi naszego Pana, Jezusa Chrystusa, oznaczało urzeczywistnienie na wyższej płaszczyźnie Przymierza Starego poprzez ostateczne objawienie się Boga, ustanowienie nowego ludu i wyzwolenie go z grzechu.Pisząc pod koniec Nowego Testamentu, św.Jan głosi z niebywałą jasnością tajemnicę Bożej rzeczywistości: „Bóg jest miłością" (1 J 4,8.16).To nowe określenie nie jest abstrakq'ą, jaką filozof mógłby odnieść do Bożej istoty, aby wyrazić miłość, z jaką Bóg kocha samego siebie jako najwyższe Dobro.Dla św.Jana Bóg jest Ojcem istniejącym w odwiecznej relacji do Syna i Ducha Świętego.Owszem Bóg Ojciec może być Miłością tylko dlatego, że Bóg jest Ojcem, Synem i Duchem Świętym.Jako Trójosobowy, Bóg nadaje miłości nowe znaczenie, swoje znaczenie i pokazuje ludziom, na czyj obraz zostali stworzeni.W Jezusie Bóg objawił się jako Ojciec, który miłuje i pragnie pojednać ze sobą wszystkich ludzi.„Ojciec" nie jest imieniem wynalezionym przez ludzi na oznaczenie w jakiś sposób, przez analogię do ludzkiego rodzicielstwa, niewypowiedzianej tajemnicy stwórczej mocy, podtrzymującej wszechświat.Imię „Ojciec" jest raczej samoobjawieniem się Boga, ze względu na które wszystko zostało stworzone, jak napisał św.Paweł: „zginam kolana moje przed Ojcem, od którego bierze nazwę wszelki ród na niebie i na ziemi"(Ef 3,14n).Ludzie stali się synami Bożymi tylko dlatego, że Bóg jest od wieków Ojcem, zaś wszelkie ludzkie ojcostwo ma sens tylko w takiej mierze, w jakiej odzwierciedla tajemnicę miłości u Początku wszystkiego w niebie i na ziemi.Dlatego „Ojciec" objawia całą głębię Bożego jestestwa i objawia ludziom ich powołanie [ Pobierz całość w formacie PDF ]