Pokrewne

Start
Avec intention de nuire roman Robin Cook
Comment vivent les morts Robin Cook
Cook, Robin Montgomery u Stap Blind
Cook, Robin Montgomery u Stap Der Experte
Avant Garde Robin Maconie
cook robin 01 olepienie
Cure fatale Robin Cook
COOK ROBIN Zabawa w Boga
COOK ROBIN Oznaki Zycia
COOK ROBIN Toksyna

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.++========‘Opgedragen aan de Kleine Rode Hoen.’PROLOOGTintaglia & IJsvuurMet speels gemak bereed ze de luchtstromingen.Haar poten zaten strak tegen haar lichaam gedrukt en haar vleugels waren wijd gespreid.Op het golvende woestijnzand, ver beneden haar, beeldde een golvende schaduw haar af als een slangachtig wezen met vleugels als een vleermuis en een lange, vinvormige staart.Dat beeld beviel Tintaglia.Het was een aangename dag geweest.Diep vanuit haar keel klonk een geluid als van een reusachtige, spinnende kat.Ze hadden bij zonsopgang met veel succes gejaagd.Beide hadden ze diverse prooien verschalkt, zoals altijd, waarna ze de ochtend etend en vervolgens slapend hadden doorgebracht.Nu echter, nog besmeurd met bloed en slachtafval van die morgen, hadden de twee draken alweer een ander doel voor ogen.Voor haar en een stuk lager, zag IJsvuur eruit als een glanzende, zwarte vorm.Zijn lange lijf golfde lichtjes terwijl hij zijn gewicht verplaatste om de wind perfect te vangen.Zijn torso was dikker en zwaarder dan dat van haar en zijn lichaam was ook langer.Zijn grotere vleugels vertoonden nog steeds scheurtjes in de dikke huid tussen de slagpennen.Zijn lange verblijf in het ijs had zijn tol geëist.Zijn lichaam zou nog jaren van herstel vergen.De kleinere verwondingen aan zijn lichaam waren allang verdwenen, maar de scheuren in zijn vleugels zouden veel langzamer genezen en de littekens zouden altijd zichtbaar blijven.In tegenstelling tot haar eigen azuren perfectie.Vanuit haar ooghoeken bewonderde ze haar glanzende vleugels.Alsof hij haar plotselinge gebrek aan aandacht merkte, maakte IJsvuur abrupt een bocht en hij begon in cirkels af te dalen naar de zandduinen.Ze kende hun bestemming.De schijnbaar lege woestijn onder hen kwam steeds dichterbij en veranderde in substantiële gesteentelagen.Niet al te ver weg doemde een afgelegen rotsrand boven het zand op.Het gekartelde oppervlak met ruwe slenken was begroeid met onvolgroeide bomen en grijsgroen struikgewas.Het water en bladergroen betekenden dat er voldoende wild zou zijn voor hun avondjacht.Maar dichterbij nog dan de begroeide richel lag een verborgen oase.Hun glijvlucht zou hen naar een dal met veel bomen en een bron brengen.Het water welde uit de diepten van de aarde op en vormde een uitgestrekte, kalme poel.Zelfs in de winter hield dit dal de warmte van de dag vast.Ze zouden de vroege namiddag doorbrengen in het door de zon verwarmde water om het bloed van hun huid te spoelen, en daarna zouden ze zich overdadig door het zand rollen zodat hun geschubde lichamen weer zouden gaan glanzen.Ze kenden de plek goed.Hun jachtgronden lagen verspreid over een groot gebied, maar ongeveer één keer in de tien dagen leidde IJsvuur hen terug naar deze plek.Hij beweerde dat hij zich deze plek herinnerde uit zijn vroege jeugd.Ooit was hier een kolonie Ouderlingen gevestigd die de bezoekende draken hadden verzorgd.Van hun witte stenen gebouwen en zorgvuldig verzorgde wijngaarden was niets meer overgebleven.De woestijn had hun nederzetting verslonden, maar het water en het zand waren niettemin gebleven.Tintaglia zou graag verder naar het diepe zuiden zijn gevlogen, naar de woestijnen die in de eindeloze hitte blakerden, maar IJsvuur had geweigerd om zo ver te reizen.Ze verdacht de oude draak ervan te weinig uithoudingsvermogen te bezitten voor zo’n lange vlucht.Ze had er al eens over nagedacht, méér dan eens, om hem te verlaten en alleen verder te gaan.Maar het verschrikkelijke isolement van de lange gevangenschap in haar cocon had zijn sporen nagelaten.Ieder drakengezelschap, hoe humeurig soms ook, was te verkiezen boven de eenzaamheid.IJsvuur vloog nu laag over het geblakerde zand.Zijn vleugels bewogen met sporadische, machtige slagen die het zand in wolkjes deed opstijgen.Tintaglia volgde hem en probeerde hem te evenaren om haar eigen vliegkunst te verbeteren.Er waren veel dingen die ze niet kon waarderen in haar kameraad, maar hij was een ware Heer van de Hemel met vliegcapaciteiten die zij pas na decénnia zou kunnen evenaren.Hun glijvlucht volgde de contouren van het landschap.Ze wist wat hij van plan was.Ze zouden parallel aan de duinhelling dalen om daarna met gespreide vleugels in het nog warme water te landen.Ze waren halverwege hun afdaling langs de helling, toen het zand op de bovenste randen van de kom omhoogspoot.Canvas-camouflagedoeken werden opzij geworpen en rijen boogschutters rezen omhoog.Een falanx van pijlen vloog hen tegemoet.Terwijl de eerste golf van projectielen pijnlijk afketste tegen haar vleugels en flanken, volgde er alweer een tweede.De draken waren te dicht bij de grond om snel opnieuw hoogte te kunnen winnen.IJsvuur maakte een bocht en draaide zich om toen hij het water raakte.Ze zat te dicht achter hem om te kunnen stoppen of haar koers nog te kunnen veranderen.Ze kwam op hem terecht en terwijl hun vleugels en poten in elkaar verstrikt raakten in het warme water, kwamen er speerwerpers uit hun schuilplaatsen tevoorschijn die op hen afrenden als een waar mierenleger.Achter hen verschenen nog meer mannen en deze droegen zware netten van dik touw en kettingen met zich mee.Zonder na te denken of hij haar eventueel zou verwonden, vocht IJsvuur zich van haar los.Hij plonsde de vijver uit om de mannen aan te vallen, waarbij hij haar het water in trapte.Sommige speerwerpers renden weg; anderen vermorzelde hij met zijn machtige achterpoten.Hij draaide om zijn as en sloeg met een verpletterende zwiep van zijn lange staart een groot aantal mannen tegen de grond.Ze wist dat hij tijd aan het rekken was terwijl de gifzakjes in zijn keel zich vulden met een bijtend gif.Nog steeds enigszins verdoofd lag ze daar in het water toen ze zag hoe zijn keel opbolde en zijn muil zich wijd opende.Achter de rijen glimmende, witte scherpe tanden, ving ze een glimp op van de scharlakenrode en oranje gifzakjes.Hij spoog naar zijn tegenstanders.Zijn sissende gebrul veroorzaakte een rode mist van gif.Toen de dodelijke wolk de mannen voor hem trof, steeg er een ijzingwekkend geschreeuw en gekrijs op.Het zuur verslond hen.Wapenrustingen van leer of metaal vertraagden het proces, maar hielden het niet tegen.De druppels vielen uit de lucht naar de grond en vraten zich soms direct een weg door menselijke lichamen.Huid, vlees, botten en ingewanden werden doorboord door het gif.Het siste toen het ’t zand raakte.Sommige mannen stierven snel, maar de meesten niet.Tintaglia had te lang toegekeken.Er werd een net over haar heen geworpen.Bij ieder knooppunt waren de touwen verzwaard met bungelende stukjes lood.Door het net waren kettingen gevlochten, sommige dun, sommige zwaar en sommige voorzien van weerhaken.Ze kon haar vleugels nog maar nauwelijks bewegen en toen ze ernaar klauwde met haar voorpoten, raakten die ook verstrikt [ Pobierz całość w formacie PDF ]