Pokrewne

Start
Az illatos kimono Laura Joh Rowland
Cross, Amanda Kate Fansler 06 Die Tote von Harvard
Blake, Kendare Antigoddess
Apocalypse Scenario #683 The Bo Mira Grant
Devon Monk Allie Beckstrom 1 Magic to the Bone
Bronx Ceremonial Michel Honaker
Bloom, Ashley Rosa Rosen
Celis T Rono [Julia Poe Vampi Tomorrow's Dead (epub)
[heft] Perry Rhodan 0098 Entfesselte Gewalten
Bruhns, Nina Zero Unit 02 Boeses Erwachen

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Emma zat op een ronde kruk met draaibare zitting.Emma keek.Emma zat.Emma las.Emma keek.Emma zat.Emma las.Als een actrice die was ingehuurd om een ambachtelijk ingestelde kunstenaar te spelen.Hij wist wel beter.Terwijl in het Hollands negentien rauwdouwers met grof geschut de zalen veroverden, was in de depots een monnik aan het werk, een toegewijd kopiiste die uit de wereld van vóór de mechanische reproductie onze tijd in was gekatapulteerd.Dat was niet overdreven romantisch uitgedrukt.Van het resultaat stond Verhooff perplex.Zijn vrees was even dat zo'n kopie het origineel van Rothko zou ontheiligen.Dat was niet zo.Emma Duiker had Untitled No.18 niet zozeer gekopieerd, als wel uitgebreid.Op een onverwachte manier was dat troostend.Na de feestelijke en massaal bezochte opening van Duel waren het in de recensies niet de lawaaimakers en aandachttrekkers die domineerden, maar die ene figuur die nog ouderwets had geschilderd.Eén criticus trok net als Emma zelf de vergelijking met een uitvoerende artiest.'Zoals de wondervioliste Hilary Hahn bij het vertolken van Bachs Chaconne met schijnbaar gemak de indruk wekte te kunnen afdalen in de ziel van de componist, zo reikt Emma Duiker naar het innerlijk van de zo getourmenteerde Mark Rothko, wiens werk zij niet vervalst maar vertolkt.' Juist door die vertolking, aldus de recensent, bood Emma Duiker een glimp van het sublieme van een van Rothko's teerste, fragiel-ste werken.En die prestatie was op zichzelf evenzeer subliem.De recensie verscheen twee weken na de feestelijke opening.Na enige aarzeling besloot Verhooff haar op te bellen.Dat gesprek verliep niet makkelijk.'Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen,' zei Emma Duiker, en van de weeromstuit wist Verhooff dit na zijn felicitatie ook niet.Het publiek had nauwelijks oog voor de zielsontleding door Emma Duiker.Een half oog was al een hele inspanning voor de gemiddelde bezoeker, die veel meer geïmponeerd was door het grote gebaar elders in het museum.Want ja, even verderop waren complete zalen verduisterd, terwijl in weer een andere zaal luidruchtige windturbines grote blauwe lappen aanbliezen.Te midden daarvan hing een eveneens blauw werk van Yves Klein uit de schatkamer van het Hollands er, vond Verhooff, nogal ongemakkelijk bij.Eén zaal verder was die goeie ouwe machine van Jean Tinguely, sinds jaren in de collectie van het Hollands, ingebouwd in een nóg grotere machine van stalen platen en ijzer-constructies, die nóg meer lawaai maakte.Elders in het gebouw flitsten laserstralen of dreunden paukenslagen die door speakers werden versterkt.Het was kortom kermis in het Hollands.En het publiek bevond zich nu eenmaal liever op de kennis dan in een kloostercel; vrijwel iedereen ging voorbij aan de eeneiige tweeling Untitled No.18, die zonder toeters en bellen op zaal hing.Internationaal bleek Duel geen blockbuster; de tentoonstelling trok weinig toeristen, en niet één krant van over de grens had een verslaggever naar Amsterdam gestuurd.Maar de Nederlanders zelf, en de Amsterdammers in het bijzonder, namen massaal voorlopig afscheid van hun Hollands.Doordat het gebouw verder leeg was gehaald, verspreidde Duel een sfeer van tegendraadse rommeligheid.Al snel ging in de stad het gerucht dat het Hollands na sluiting natuurlijk niet zou sluiten; het gebouw moest worden gekraakt, zodat er tijdelijk ateliers in konden worden gevestigd.Toen dit gerucht Verhooff bereikte, bracht het hem op het idee waarmee hij later de internationale pers zou halen.Een week voordat de tentoonstelling ten einde liep, maakte het Hollands Museum via een persbericht bekend dat de directeur himself voor onbepaalde tijd het leegstaande museum zou betrekken, als antikraakwacht.Het einde van Duel betekende dat de allerlaatste kunstwerken het Hollands Museum verlieten.Die exodus werd, geheel in de geest van de tentoonstelling, een vrolijke chaos.Voor de twintig klassieken van het Hollands kwamen geklimatiseerde vrachtwagens van kunsttransporteurs voorrijden.Medewerkers van de afdeling Emballage van het Hollands Museum pakten de werken in volgens de richtlijnen van het kunsttransport.De werken van de meesters verdwenen in blauwe klimaatkisten of kostbare Turtle-boxen.Tegelijkertijd braken de jonge kunstenaars en hun assistenten hun installaties af; allerlei materialen werden zonder veel beleid overgeheveld in bestelbusjes, gehuurde wagens met open laadbak en zelfs, o eeuwige romantiek, in bakfietsen.Al met al liepen er een kleine honderd mensen rond in het museum dat op sluiten stond.Twee dagen na het opbreken van Duel verscheen er een kleine verhuiswagen bij de zijingang van het Hollands aan de Van Baerlestraat.Vier verhuizers brachten Verhooffs inboedel naar binnen.Verhooff had twee vrije dagen opgenomen.Het aanbod van vrienden om te helpen uitpakken had hij afgeslagen.In zijn dooie eentje bracht Verhooff in de kantoorvertrekken van het Hollands zijn bezittingen op orde en dwaalde met tussenpozen door het lege museum, als een dromerig joch - een grote vent -door een ontmanteld pretpark.Betekende het succes van Duel en de tijdelijke sluiting van het museum dat er een verhaal ten einde kwam? Zo was het niet, wist Verhooff [ Pobierz całość w formacie PDF ]