Doodsstrijd.in.Appsala.Harry.Ha

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zijn ledematen waren in lappen smerig leer gewikkeld en zijn borst en zijn lichaam waren bedekt met dikke overlappende platen leer die voorzien waren van bloedrode tekens.Op zijn hoofd had hij een gedraaide schelp van een of ander dier, die naar voren in een punt uitliep; er waren twee kleine gaten in geboord voor de ogen.In de onderrand van de schelp waren grote vingerlange tanden gezet om het toch al enge uiterlijk nog te verergeren.Het enige menselijke aan het wezen was de smerige verwarde baard die onder de schelp onder de tanden vandaan hing.Er waren teveel andere kleinigheden die Jason niet zo snel kon opnemen; er hing een grote bult achter zijn schouder en hij had donkere dingetjes om zijn middel; een zware knots kwam naar voren en porde Jason in zijn ribben en hij was de bewusteloosheid te nabij om tegenstand te bieden.Een gegromd bevel deed de fakkeldragers vijf meter van de plek waar Jason lag stilstaan.Hij vroeg zich vaag af waarom de gewapende man hen niet dichterbij liet komen, aangezien het licht van de fakkels nauwelijks tot aan zijn lichaam reikte; alles op deze planeet scheen onverklaarbaar.Jason moest even het bewustzijn hebben verloren, want toen hij weer keek was de fakkel naast hem in het zand gestoken en had de gewapende man een van Jasons schoenen uitgetrokken en was hij aan de andere bezig.Jason kon alleen maar een beetje kronkelen maar hij kon de diefstal niet verhinderen; om de een of andere reden kon hij zijn lichaam niet dwingen te doen wat hij wilde.Zijn tijdsbesef leek ook wel te zijn veranderd want hoewel iedere seconde zich voortsleepte, gebeurden de dingen met een verbazingwekkende snelheid.De schoenen waren nu uit en de man frommelde aan Jasons kleren, waarbij hij iedere keer even ophield en naar de rij fakkeldragers keek.Het vreemde wezen was niet bekend met de magnetische sluiting en de scherpe tanden die aan het leer boven zijn knokkels waren genaaid prikten telkens in Jasons vlees terwijl hij probeerde de sluiting los te trekken of het sterke metaaldoek kapot te scheuren.Hij gromde ongeduldig toen hij per ongeluk de knop van de medidoos raakte die in zijn hand viel.Dat glimmende apparaatje scheen hem wel te bevallen, maar toen een van de scherpe naalden door de dikke handbescherming heengleed en hem prikte brulde hij van woede, smeet het apparaat op de grond en trapte het in het zand kapot.Het verlies van zijn onvervangbare medidoos bracht Jason in beweging; hij kwam overeind en probeerde hem te pakken, toen hij plotseling het bewustzijn verloor.Vlak voor zonsopgang kwam hij door de pijn in zijn hoofd onwillig weer bij bewustzijn.Er lagen een paar stinkende huiden over hem heen die zijn lichaamswarmte een beetje vasthielden.Hij trok de verstikkende plooi die zijn gezicht bedekte weg en staarde omhoog naar de sterren; koude lichtpuntjes die glinsterden in de vriesnacht.Diep zoog hij de prikkelende lucht in die in zijn keel brandde, maar zijn hoofd klaarde ervan op.Voor het eerst besefte hij dat zijn verwarring was veroorzaakt door die klap op zijn hoofd die hij had opgelopen toen het schip neerstortte; zijn tastende vingers vonden een rauwe bult op zijn schedel.Hij moest een hersenschudding hebben; dat verklaarde dan ook waarom hij zich tevoren niet had kunnen bewegen en niet helder kon denken.De koude lucht verdoofde zijn gezicht en met plezier trok hij de harige huid weer over zijn hoofd.Hij vroeg zich af wat er met Mikah Samon was gebeurd nadat de plaatselijke moordenaar in het enge pak hem een klap had gegeven met zijn knuppel.Dit was een morsig en onverwacht einde voor de man, nadat hij erin was geslaagd het ongeluk te overleven.Jason was niet bepaald dol op de ondervoede dweper, maar hij had zijn leven aan hem te danken.Mikah had hem na het ongeluk gered, alleen maar om zelf door die moordenaar te worden gedood.Jason nam zich voor de man te doden zo gauw hij daar lichamelijk toe in staat was; tegelijk was hij een beetje verbaasd over het feit dat hij de noodzaak voor deze bloeddorstige vergelding van leven om leven in gedachten aanvaardde.Kennelijk had zijn lange verblijf op Pyrrus zijn gewone afkeer van moorden, behalve dan uit zelfverdediging, sterk verminderd, en uit wat hij tot nu toe van deze wereld had gezien zou zijn pyrraanse training zeker uiterst nuttig zijn.Door een scheur in de huid zag hij een stukje grijze lucht en hij duwde het dek weg om naar de dageraad te kijken.Mikah Samon lag naast hem; zijn hoofd stak onder een huid vandaan.Zijn haar was verward en zat vol met korsten geronnen bloed, maar hij ademde nog.'Moeilijker kapot te krijgen dan ik dacht,' mompelde Jason terwijl hij zich pijnlijk op zijn elleboog hees en deze wereld waar zijn sabotage van het ruimteschip hem had gebracht, eens goed bekeek.Het was een grimmige woestijn, bezaaid met ineengerolde lichamen, als na een veldslag aan het einde van de wereld.Een paar daarvan kropen overeind met hun huiden om zich heen; de enige tekenen van leven in die enorme woestijn van korrelig zand.Aan een kant sneed een rij duinen het uitzicht op de zee af, maar hij kon het doffe beuken van de golven op de kust horen.De grond was wit berijpt en de koude wind deed zijn ogen knipperen en tranen.Boven op de duinen verscheen plotseling een gestalte die hij zich herinnerde, de gewapende man; hij deed iets met dingen die op stukken touw leken.Er klonk gerinkel van metaal dat plotseling ophield.Mikah Samon kreunde en bewoog.'Waar ben ik.?''Nou, dat is een verstandige en originele vraag - ik dacht niet dat jij het type was dat naar historische ruimteseries op de TV kijkt.Ik heb er geen idee van waar we zijn - maar ik kan je een korte samenvatting geven over hoe we hier zijn gekomen, als je daar al tegen bestand bent.''Ik herinner me dat we naar de kust zwommen, toen kwam er iets slechts uit de duisternis, als een duivel uit de hel.We vochten.''En hij sloeg je hoofd in - een snelle slag, en dat was zo ongeveer het hele gevecht.Ik heb jouw duivel beter kunnen bekijken, hoewel ik net zomin als jij in staat was met hem te vechten.Het is een man met een vreemd pak aan, uit de nachtmerries van een verslaafde, en hij schijnt de baas te zijn van dit stelletje stoere kampeerders.Verder heb ik er weinig idee van wat er aan de hand is - behalve dan dat hij mijn schoenen heeft gestolen en dat ik die terug moet hebben ook al moet ik hem ervoor vermoorden.''Begeer geen materiële dingen,' beleerde Mikah ernstig.'En praat niet over het doden van een man om materieel gewin.Jij bent slecht Jason, en.Mijn schoenen zijn weg - en mijn kleren ook!'Mikah had zijn dekhuiden van zich afgeworpen en had deze verbijsterende ontdekking gedaan.'Belial!' brulde hij.'Asmodeus, Abaddon, Apollyon en Baal-zebub!''Heel aardig,' zei Jason bewonderend.'Je hebt werkelijk je duivelskennis goed bijgehouden [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Pokrewne