Pokrewne

Start
Cara Adams [The Dom's Dungeon Dungeon Play [Siren Menage Ever
Dom po drugiej stronie lustra ebook demo
Dom swiatow Bradley Marion Zimmer
Dom luster Jayne Ann Krentz
DOM PANI TELLIER Guy de Maupassant
Dom nad jeziorem Kate Morton id
Dom nad Kanalem Agatha Christie
Dom otwarty Elizabeth Berg
Bajo el sol de Kenia Barbara Wood
Amanda Jennings The Judas Scar (epub)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Luca zmrużył oczy, wpatrując się badawczo w Gracie.- Skąd wiesz? - spytał.- Kobiety to czują instynktownie.Od razu wiemy, czy ktoś nas lubi, czy też nie.Luca oparł się o framugę drzwi, wsadził ręce w kieszenie spodni i skrzyżował nogi.- Jesteś pewna? - spytał wyraźnie uspokojony.- Mhm - odparła, kołysząc się na palcach.Po chwili ciszy, w której było słychać tylko tykanie zegara w holu, Luca przejechał ręką po twarzy, masując zmęczone oczy.- Cieszę się.Wszystko w porządku? Podoba ci się apartament?- Jest naprawdę wspaniały.Dziękuję.Cały w błękicie.Bardzo elegancki.- Zjesz kolację? - spytał wyraźnie uradowany.- Cat może przygotować ci coś na gorąco.- Nie, dziękuję.Jestem najedzona - odparła Gracie, kładąc dłoń na brzuchu.- Tak się cieszę, że jutro zacznę uczyć Milę.Teraz najchętniej poszłabym pod prysznic, żeby zmyć z siebie zapach schroniska.Luca uśmiechnął się tak sympatycznie, że Gracie zabiło mocniej serce.- Zauważyłam, że jest u ciebie Mila - dodała, wcale nie śpiesząc się do wyjścia.- Chcesz, żebym położyła ją łóżka? Mógłbyś wtedy trochę popracować.- Zrobiła krok w kierunku drzwi i zobaczyła, że mała śpi z palcem w buzi na kanapie.Pies chrapał rozciągnięty na dywanie.- Albo mogę zabrać Cezara na spacer.Luca uśmiechnął się łagodnie.- Nie trzeba.Cezar biega po ogrodzie przez cały dzień i wieczorem pada ze zmęczenia.Dzięki Bogu! - pomyślała Gracie, czując, że Luca zorientował się, jakim strachem napełnia ją taki wielki zwierzak.- W takim razie może położę Milę spać? - spytała, patrząc na dziewczynkę.- Nie, dziękuję - odparł, potrząsając głową.- To dla mnie największa przyjemność patrzeć, jak ona zasypia.Z tonu jego głosu Gracie wywnioskowała, że Luca nie zasypia tak spokojnie.Nic dziwnego.Przez cały dzień opiekuje się córeczką, w nocy pracuje, a poza tym jeszcze musi dbać o dom i starzejącą się babcię.Postanowiła zrobić wszystko, żeby choć trochę mu ulżyć.Im więcej będzie miał czasu dla siebie, tym szybciej pomoże jej odnaleźć ojca.Zerknęła na niego i ich spojrzenia skrzyżowały się.Coś zawisło w powietrzu.Ale nie pora się nad tym zastanawiać.Musi zaraz położyć się do łóżka.Sama!- Świetnie.Wspaniale.Fantastycznie.W takim razie dobranoc.Zobaczymy się rano.- Dobranoc, Gracie - powiedział Luca, wciąż opierając się o drzwi.- Śpij dobrze.Gracie uniosła ręce, jakby mierzyła z pistoletu, a potem odwróciła się i odeszła, czując, że jego wzrok wwierca się w jej plecy.Dopiero kiedy weszła do pokoju, przypomniała sobie, że miała poszukać telefonu.Nie zrobiła tego, ale za to odkryła, że bardzo podoba jej się właściciel domu.Kiedy zbudziła się w niedzielę rano, promienie słońca wpadały przez balkonowe drzwi.Gracie przeciągnęła się leniwie, nie mając ochoty rozstać się z dotykiem eleganckiej satynowej pościeli.W końcu jednak podniosła się na łóżku.Gdzie ja jestem? - zastanawiała się przez chwilę.Potem zamknęła oczy i wytężyła umysł.Luca, Mila.Nauczycielka angielskiego.Ostatnia szansa, żeby znaleźć ojca.Już wiem.Zsunęła się z wielkiego łoża z baldachimem, czując się trochę nieswojo w ulubionym brązowym T-shircie z Chocoholics Anonymous na piersi, niezbyt pasujących do niego szortach w lamparcie cętki i zupełnie niepasujących do całego stroju wysłużonych różowych skarpetkach do spania.Mrużąc oczy, wyjrzała na dwór.Ziewnęła, otworzyła drzwi balkonowe i wyszła na duży betonowy taras.Gdy spojrzała w dół, wyrwało jej się z ust trochę bardziej dosadne określenie niż „O, rany!”.Wielki prostokątny trawnik z tyłu willi prowadził do kamiennych schodków.Stamtąd biegła ścieżka w lewo do drewnianej stajni, która mogła pomieścić kilka koni.Pośrodku znajdował się padok do ujeżdżania koni.Na prawo szmaragdowozielony strumień rozdzielał hektary lasu, które ciągnęły się w górę potężnego wzgórza przytłaczającego swym wyglądem mniejsze wzgórze, na którym stał dom.Gracie oparła łokcie na chłodnej betonowej ścianie, zamknęła oczy i wystawiła twarz do ciepłego wiosennego słońca, które przezierało przez przesuwające się wolno obłoki.- Bello - szepnęła z zachwytem.Chwilę później wyrwał ją z zadumy chrobot pazurów na betonie.Odwróciła się i zobaczyła Lucę, który zbliżał się do niej z Cezarem.Jej taras nie był tak zacisznym miejscem, jak jej się wydawało.W rzeczywistości otaczał całe piętro domu.- Czyż nie jest tu pięknie? - spytał Luca, nie zwracając uwagi na jej strój.On oczywiście wyglądał elegancko w czarnych spodniach i czarnym kaszmirowym swetrze z podwiniętymi do łokci rękawami.Gracie obciągnęła luźny T-shirt, żeby zakryć trochę gołe uda.Musiała bronić się przy tym przed Cezarem, który z zainteresowaniem obwąchiwał jej stopy.Luca zatrzymał się o parę metrów od niej.Oparł się o balustradę i spoglądał na swoją posiadłość, pozwalając Gracie zapomnieć o jej niekompletnym stroju.- Jest tyle miejsca, że ten wielkolud przynajmniej ma gdzie biegać - powiedział Luca, spoglądając ha Cezara.- Czy on ci nie dokucza?- Ależ nie - odparła, znów wykonując akrobacje.- Ale jest dwadzieścia razy większy od jedynego psa, z którym miałam kiedykolwiek do czynienia.Na szczęście na jedno gwizdnięcie pana Cezar posłusznie usiadł.Luca nie musiał już patrzeć na pokryte gęsią skórką nogi Gracie [ Pobierz całość w formacie PDF ]