Pokrewne

Start
Balucki Michal Z obozu do obozu
Bailey Elizabeth Przyjaciolki Dziedziczka z nieprawego loza i
Dziedzictwo Mocy Objawienie Karen Traviss
Dziedzictwo Mocy Poswiecenie Karen Traviss
Dziedzictwo Bourne`a Robert Ludlum
Dziedzictwo Donovanow 02 Urzecz
Dziedzictwo na Bjorndal Trygve Gulbranssen
Dziedzictwo Valentine Catherine Coulter
Dziedziczka Jude Deveraux
Dziedziczki Pilipiuk Andrzej

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tym razem sąd ludowy uznał to za zdradę, skazując go na śmierć przez natychmiastowe rozstrzelanie.Kiedy Dyrektoriat dochodzi do władzy drogą zamachu stanu przeciwko autentycznemu rządowi demokratycznemu, który wyszedł z wolnych wyborów, rewolucja rozprzestrzenia się poza Francję, głównie do Włoch.Ale w jakim sensie „rozprzestrzenia się”? Prawic wyłącznic w sensie walki przeciwko chrześcijaństwu i papiestwu, aż dochodzi do aresztowania papieża Piusa VI, którego, jako więźnia, sprowadza się do Francji i zamyka w więzieniu w Walencji, gdzie umiera w nieludzkich warunkach 29 sierpnia 1799 r.; to właśnie uznaje się za ostatcęzny triumf rewolucji, jak pisze ówczesny dziennik „Lc Claire-voyant”, pismo jakobinów w sąsiednim Grenoble, podając wiadomość o śmierci le dernier papę i podkreślając, żc śmierć Piusa VI przy pieczę! owuje chwalę zwycięstwa „współczesnej” Filozofii*1.' A czym była ta „współczesna Filozofia”? To właśnie immanentyzm, czyli kult człowieka.W drugim rozdziale drugiej części Jean Dumont denuncjujc grupkę historyków, którzy deklarują się „katolikami” (chodzi tu głównie o Daniela Ropsa, Adricna Damsettc'a, Andre Latrcille’a i Bernarda Plongcronda), przemilczających okrucieństwa rewolucji francuskiej i jej antychrzcścijański charakter, a nawet uciekających się do fałszowania opisu jej przebiegu.Głównie z tego 42 powodu, iż są oni zwolennikami tzw.ralliement de PEglise franęaise a la Repuhliąue, czyli „dołączenia się” Kościoła wc Francji do Republiki, a zwłaszcza do polityki z lat 1890-1945.Zarzuca im się przemilczanie prawdy o rewolucji francuskiej z tychże powodów politycznych.Polemizując z tymi autorami, Jean D um on t powraca do sprawy Kościoła upaństwowionego przez Konstytucję cywilną kleru i dokładnie analizuje jego dalsze losy, podkreślając, iż zawiódł on pokładane w nim nadzieje, gdyż ani nie uzyskał poparcia ze strony wiernych, bo ci, w ogromnej większości, nadal uznawali tylko biskupów i księży, którzy odmówili złożenia przysięgi wierności rewolucji, ani też nic pozyskał sobie uznania ze strony przywódców rewolucji, gdyż ci odnosili się nadal z jeszcze większą pogardą do kleru zaprzysiężonego niż do tego, który odmówił złożenia przysięgi.Nadto, ta garstka biskupów i księży zaprzysiężonych wkrótce przestała istnieć, gdyż jeden za drugim przechodzili do stanu cywilnego, porzucając kapłaństwo i żeniąc się, a przede wszystkim stając się otwartymi i okrutnymi wrogami chrześcijaństwa i Kościoła, który zdradzili.Autor podaje dokładne opisy nieszczęsnego życia arcybiskupa kardynała Etienne-Charles Lomćnie de Briennc i przypomina, że to już papież Pius VI przypisuje mu projekt i zrealizowanie Konstytucji cywilnej kleru43.Niemniej obrzydliwa była kariera biskupa Henri Gregoirc’a, ordynariusza diecezji Blois i pierwszego sekretarza.Zgromadzenia Narodowego od 3 lipca 1789 r.Był on gorącym opiekunem Żydów i napisał dwie rozprawy na temat sytuacji Żydów we Francji.Pierwsza to Memoires sur les moyens de reereer le peuplejuif a druga: Essaisur la regenerationphysiąue et morale de Juifs.Pierwsza rozprawa, być może, przyczyniła się do ukazania się rozporządzenia królewskiego, które znacznie polepszyło sytuację prawną i społeczną Żydów wc Francji, a ukazała się w roku 1784, czyli w pięć lat po poprzedniej, z roku 1779.Przypomnijmy, żc to właśnie dzięki rewolucji francuskiej Żydzi wc Francji uzyskali całkowite wyemancypowanie i żc to przede wszystkim na tym polegało urzeczywistnienie zasady „równości”, głoszonej przez rewolucję, oczywiście, poza gilotyną44.Henri Gregoirc, dzięki złożeniu przysięgi, zostaje biskupem a nawet „papieżem” owego Kościoła upaństwowionego, a swą diecezją Blois kieruje z Paryża, posługując się wikariuszami.Należy do loży masońskiej „Ncuf Soeurs”, a więc tej samej, która była poprzednio centrum prac „filozofów”, takich jak HcWćtius, Holbach, Voltaire, Diderot, d’Aiembert i in., zmarłych przed rewolucją francuską, którą tak troskliwie przygotowali.Natomiast Gregoirc ma za towarzyszy głównie rewolucjonistów, jak Camillc Dcsmoulins, Callot d’Herbois, Rabaut Saint-Eticnne i wielu innych, którzy odgrywają czołową rolę w rewolucji francuskiej.Grćgoirc jest także czynny jako rewolucjonis-ta-terrorysta, gdyż to on kierował akcją zbrojną zdobywania pałacu Tuiicries 10 sierpnia 1792 r.Niestety, to nic tylko biskup Grćgoirc był masonem i jakobinem.W owym czasie masoneria była tak modna, że wszyscy duchowni, którzy chcieli być „a la page” wstępowali do lóż, a nawet doszło do tego, żc niektóre klasztory stawały się siedzibami lóż, jak np.w Guisc loża „la Franchise” ma swą siedzibę w miejscowym klasztorze.Nawet takie opactwa jak CIairvaux i Guny, dawne centra średniowiecznej „Chreticntć”, stały się głównymi ośrodkami masonerii dla duchowieństwa.Biskup Grćgoirc, będąc rewolucjonistą i masonem, czyli zwolennikiem „filozofii”, takich też sobie wybiera pomocników w rządzeniu diecezją.Jednym z nich zostajecks-kapucyn Giabot, o którym autor pisze: Legrand vicaire de Gregoire est un des plus siniestres et crapuleux personnages de la Rfoolution.A jeden z jego parafian w swych pamiętnikach określa go krótko: Mauvais pretre, precheur du materialisnie.Je craignais laut d’un homme.si affreu.t (Zły ksiądz, kaznodzieja materializmu.Wszystkiego można było się spodziewać od człowieka tak obrzydliwego).Chabot prowadzi propagandę wywrotową wśród żołnierzy i organizuje grupy terrorystów i przy ich pomocy oddaje się łupiestwu bezbronnych wiosek.Przede wszystkim, przez swe wpływy w Zgromadzeniu Narodowym, szantażuje wielkie firmy handlowe i bankowe, jak Companie des Indcs, Companie des Eaux, Companies d’Assurances, Caissc d’Escompte itd.Wkrótce porzuca kapłaństwo i żeni się z córką austriackiego bankiera Frcyła, a na skutek różnych intryg politycznych, głównie przeciwko Robespierrc’owi, zostaje aresztowany i skazany na ścięcie gilotyną razem z Dantonem i bankierem Frcyłem.Drugi wikariusz generalny biskupa Gregoirc’a, eks-oratorianin, to słynny późniejszy kryminalista Rochjcan, członek sekty jakobinów, całkowicie oddany intrygom, szantażom i akcji terrorystycznej, a zwłaszcza rabunkom poza Francją, głównie w Belgii i Holandii [ Pobierz całość w formacie PDF ]